Swedish | Polish |
---|---|
ljud [~et; pl. ~] substantiv | brzmienienoun dźwięknoun fonia(akustyka, akustyczny) reprodukowany dźwięk docierający do ucha słuchającego przy odtwarzaniu nagrania, projekcji filmu itp. w postaci fali akustycznej fonia(radiofonia, radiokomunikacja, radiotechnika, radiofoniczny, radiokomunikacyjny, radiotechniczny, radiowy) (telewizja, telewizyjny) sygnał dźwiękowy przesyłany z nadajnika do odbiornika radiowego, telewizyjnego itp., za pomocą fali elektromagnetycznej |
ljuda | dźwięczećwydawać dźwięk |
ljudbok [~en -böcker] substantiv | audiobooknoun |
ljuddämpare [~n; pl. ~, best. pl. -dämparna] substantiv | tłumik(motoryzacja) podzespół motoryzacyjny służące do tłumienia hałasu wydobywania się spalin z rury wydechowej tłumik(technologia, technika, techniczny) (wojskowość, wojskowy) urządzenie zakładane na lufę broni palnej tłumiące odgłos wystrzału; |
ljudelig | dźwiękowydotyczący dźwięku |
ljudhärmande adjektiv | dźwiękonaśladowczy(językoznawstwo, językoznawczy) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) naśladujący dźwięki lub odgłosy natury |
ljudkort [~et; pl. ~] substantiv | karta dźwiękowa(informatyka, informatyczny) karta rozszerzeniowa umożliwiająca generowanie dźwięku przez komputer i głośniki do niej podłączone; |
ljudlös [~t ~a] adjektiv | bezdźwięcznyadjective bezszelestnyadjective |
ljudmåleri | dźwiękonaśladownictwo(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (zobacz) onomatopeja |
ljudning | |
avljud [~et; pl. ~] substantiv | przegłosnoun |
bli annat ljud i skällan | |
genljud [~et] substantiv | echo(akustyka, akustyczny) powtórzenie dźwięku słyszalne wskutek odbicia się go od oddalonej powierzchni; |
högljudd [-ljutt ~a] adjektiv | głośnyadjective |
infraljud [~et; pl. ~] substantiv | infradźwięk(fizyka, fizyczny) fala dźwiękowa o częstotliwości zbyt niskiej by być słyszalną dla człowieka (zależnie od definicji poniżej 16 albo 20 Hz); |
inljud [~et; pl. ~] substantiv | śródgłos(językoznawstwo, językoznawczy) środkowa pozycja wyrazu lub sylaby |
missljud [~et; pl. ~] substantiv | dysonans(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) dźwięki zagrane razem lub po sobie, lecz nie dające wrażenia harmonijnego współbrzmienia |
oljud [~et; pl. ~] substantiv | hałasnoun szumnoun |
omljud [~et; pl. ~] substantiv | przegłos(językoznawstwo, językoznawczy) zmiana barwy samogłoski pod wpływem otoczenia fonetycznego zachodząca w językach indoeuropejskich; umlaut(językoznawstwo, językoznawczy) przegłos umlautnoun |
självljud [~et; pl. ~] substantiv | samogłoska(językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby; |
slutljud [~et; pl. ~] substantiv | wygłos(językoznawstwo, językoznawczy) pozycja końcowa wyrazu lub sylaby |
uddljud [~et; pl. ~] substantiv | nagłos(językoznawstwo, językoznawczy) początek wyrazu wypowiedzianego (fonem lub sylaba) |
ultraljud [~et; pl. ~] substantiv | ultradźwięk(fizyka, fizyczny) fala dźwiękowa o częstotliwości zbyt wysokiej by być słyszalna dla człowieka (umownie 20 kHz - 1 GHz); |