o- betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| och subjunktion | aconjunction aconjunction aconjunction a takżeconjunction dodać(matematyka, matematyczny) plus (spójnik łączący dodawane składniki) iconjunction iconjunction orazconjunction toteż(książkowy) …przyłączający wniosek z twierdzenia podanego w zdaniu przed nim |
| och ännu mindre | co dopiero… sygnalizująca, że to, co po niej następuje, jest w sposób oczywisty prawdą, ponieważ prawdą jest to, co powiedziano wcześniej |
| och så vidare | i tak dalejwyrażenie zamykające wypowiedź, zastępujące dalszy ciąg wyliczenia |
| och/eller | i/lubłącznik pomiędzy warunkami, które muszą zajść jednocześnie lub alternatywnie |
| Ochotska havet | Morze Ochockie(geografia, geograficzny) morze w północno-zachodniej części Oceanu Spokojnego; |
| ockasionell [~t ~a] adjektiv | okazjonalnyadjective |
| ocker [ockret] substantiv | lichwa(pejoratywnie, pejoratywny) forma stosunków kredytowych między wierzycielem a dłużnikiem, polegająca na pobieraniu wygórowanych procentów za pożyczone pieniądze; |
| ocker- | lichwiarski(pejoratywnie, pejoratywny) dotyczący lichwy albo lichwiarza |
| ockra | ochrabarwa żółtobrunatna |
| ockrare [~n; pl. ~, best. pl. ockrarna] substantiv | lichwiarz(pejoratywnie, pejoratywny) człowiek pożyczający pieniądze na wysoki procent |
| också adverb | równieżadverb teżadverb |
| ockult [n. ~, ~a] adjektiv | tajemniczyadjective |
| ockultism [~en] substantiv | okultyzmnoun |
| ockultist [~en ~er] substantiv | okultystanoun okultystycznynoun |
| ockupation [~en ~er] substantiv | okupacja(wojskowość, wojskowy) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) przejęcie władzy nad obcym terytorium |
| ockupationsmakt [~en ~er] substantiv | okupantnoun |
| ockuperad byggnad | squatopuszczony budynek lub pomieszczenie, zamieszkane przez dzikich lokatorów; |
| octobas | oktobas(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) instrument smyczkowy przypominający ogromny kontrabas i grający od niego o oktawę niżej; |
| öda [ödde, ött, ödd n. ött, pres. öder] verb | marnotrawićverb marnowaćverb |
| odåga [~n odågor] substantiv | leńnoun |
| odalbonde [~n -bönder] substantiv | smardnoun smerdnoun wolny chłopnoun |
| odalisk [~en ~er] substantiv | odaliska(historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) biała niewolnica lub konkubina w haremie sułtańskim |
| öde | fatumnieuchronny los, zwłaszcza zły nieuprawnyo terenie, ziemi, polu: nie nadający się do uprawy lub nie objęty uprawą; taki, który leży odłogiem przeznaczenienieunikniona przyszłość; coś, co musi się stać |
| öde [~t, ~n] | bezludnytaki, gdzie nie ma ludzi; niezamieszkały przez ludzi, niebędący zaludnionym |
| ode [~t ~n] substantiv | oda(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) patetyczny utwór liryczny sławiący wybitną osobę, doniosłe wydarzenie lub wzniosłe idee; |
