o- betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| obotlig [~t ~a] adjektiv | niepoprawnyadjective niereformowalnyadjective nieuleczalny(medycyna, medyczny) taki, który jest niemożliwy do wyleczenia nieuleczalny(przenośnie, przenośnia) (książkowy) taki, którego nie można zmienić lub przezwyciężyć |
| obrännbarhet | niepalnośćniezdolność do palenia się |
| obror | |
| obruten [obrutet obrutna] adjektiv | niezłomnieadjective |
| obrydd | beztroskinie mający trosk, zmartwień |
| Obs | uwagauwaga! → okrzyk, mający na celu zwrócić czyjąś uwagę (1.1) |
| obscen [~t ~a] adjektiv | obscenicznyadjective |
| obscenitet [~en ~er] substantiv | obscenicznośćnoun |
| observant [n. ~, ~a] adjektiv | czujnyadjective uważnyadjective |
| observation [~en ~er] substantiv | obserwacjanoun uwaganoun |
| observatorium [observatoriet observatorier] substantiv | obserwatoriumnoun obserwatorium astronomiczne(astronomia, astronomiczny) miejsce lub budowla do obserwacji ciał i zjawisk na nieboskłonie; |
| observera [~de ~t] verb | zauważyćverb zauważyćverb |
| obsidian [~en ~er] substantiv | obsydiannoun |
| obstetrik [~en] substantiv | akuszeria(dawniej, dawny) określenie położnictwa położnictwo(medycyna, medyczny) gałąź medycyny zajmująca się przebiegiem ciąży, porodu i połogu |
| obstinat [n. ~, ~a] adjektiv | przekornyadjective uparty(o osobach) charakteryzujący się uporem; upierający się przy czymś zawziętyadjective |
| obstruera [~de ~t] verb | blokowaćverb |
| obstruktion [~en ~er] substantiv | obstrukcjanoun |
| obygd [~en ~er] substantiv | głuszanoun pustkowie(książkowy) miejsce lub obszar niezamieszkany przez ludzi, puste |
| occident | Okcydent(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) Zachód, ogólne określenie krajów zachodnich |
| occipital | potyliczny(anatomia, anatomiczny) dotyczący potylicy |
| Occitanien | Oksytania(geografia, geograficzny) (administracja) region administracyjny w południowej Francji, jego stolicą jest Tuluza; Oksytania(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna obejmująca obszary, gdzie używano języka oksytańskiego; |
| occitansk | prowansalskizwiązany z Prowansją, dotyczący Prowansji |
| occitanska | prowansalskijeden z dialektów języka oksytańskiego używany w południowo-wschodniej Francji; |
| ocean [~en ~er] substantiv | ocean(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rozległy obszar słonej wody, pokrywający większą część powierzchni Ziemi |
| Oceanien | Oceania(geografia, geograficzny) grupa wysp na Pacyfiku, uznawanych czasem za osobny kontynent; |
| oceanograf [~en ~er] substantiv | oceanografnoun |
| oceanografi [~n] substantiv | oceanografianoun |
| oceanologi [~n] substantiv | oceanologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o oceanach |
