o- betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| obesvärad [obesvärat ~e] adjektiv | beztroskiadjective |
| obetalbar [~t ~a] adjektiv | bezcennyadjective przezabawnyadjective |
| obetänksam [~t ~ma] adjektiv | bezmyślnyadjective |
| obetonad [obetonat ~e] adjektiv | nieakcentowany(językoznawstwo, językoznawczy) niebędący pod akcentem |
| obetydlig [~t ~a] adjektiv | błahyadjective nieznacznyadjective |
| obetydlighet [~en ~er] substantiv | bagatelanoun błahostkanoun |
| obeväpnad [obeväpnat ~e] adjektiv | nieuzbrojonyadjective |
| obeveklig [~t ~a] adjektiv | nieprzebłaganyadjective nieubłaganyadjective |
| obildad [obildat ~e] adjektiv | niewykształconyadjective |
| objekt [~et; pl. ~] substantiv | dopełnienie(gramatyka) część zdania oznaczająca przedmiot wykonywanej czynności; obiektnoun przedmiotowynoun |
| objektifiering [~en ~ar] substantiv | uprzedmiotowienie(rzeczownik odczasownikowy) od uprzedmiotowić |
| objektiv | obiektyw(technologia, technika, techniczny) (fotografia) soczewka, układ optyczny lub magnetyczny, przenoszący obraz przedmiotu do dalszej części urządzenia obiektywnyistniejący niezależnie od poznającego podmiotu obiektywnyodznaczający się obiektywizmem, wolny od uprzedzeń przedmiotowy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) stanowiący przedmiot prawa |
| objektiv [~t, ~a] | bezstronnytaki, który nie opowiada się po żadnej ze stron (np. konfliktu) |
| objektivitet [~en] substantiv | bezstronnośćnoun obiektywnośćnoun |
| objektorienterad | obiektowy(informatyka, informatyczny) taki, który do tworzenia programów wykorzystuje koncepcję obiektów, zawierających dane oraz metody |
| oblat [~en ~er] substantiv | hostia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) okrągły opłatek z mąki pszennej używany podczas mszy oraz wystawiany w monstrancji do adoracji; opłateknoun |
| obligation [~en ~er] substantiv | obligacja(ekonomia, ekonomiczny) papier wartościowy o charakterze dłużnym dający posiadaczowi prawo do otrzymania świadczenia od emitenta w określonym terminie; |
| obligatorisk [~t ~a] adjektiv | mandatowyadjective obowiązkowyadjective przymusowyadjective |
| öbo [~n ~r] substantiv | wyspiarkanoun wyspiarznoun |
| oboe [~n ; pl. ~r ] substantiv | obój(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) rodzaj instrumentu dętego drewnianego z grupy aerofonów dwustroikowych; |
| oböjlig [~t ~a] adjektiv | bezfleksyjny(językoznawstwo, językoznawczy) o języku, który nie ma odmiany wyrazów, nie ma form fleksyjnych nieodmienny(gramatyka) o wyrazie: taki, który nie odmienia się, który ma wszystkie formy gramatyczne takie same |
| obol [~en ~er] substantiv | obol(historia, historyczny, historycznie) (numizmatyka, numizmatyczny) drobna moneta w starożytnej Grecji; |
| obönhörlig [~t ~a] adjektiv | nieubłaganyadjective |
| obönhörligen adverb | nieubłaganieadverb |
| obotlig [~t ~a] adjektiv | nienaprawialnyadjective |
