skratta lengyelül

Svéd	Lengyel
skratta [~de ~t] verb	śmiać sięverb wydawać z siebie odgłos utożsamiany ze śmiechem
skrattanfall [~et; pl. ~] substantiv	głupawka(potocznie, potoczny) (żartobliwie) niekontrolowany napad śmiechu; stan bezmyślnej wesołości – często zaraźliwej noun
skrattar bäst som skrattar sist	ten się śmieje, kto się śmieje ostatninie należy przedwcześnie cieszyć się z własnego sukcesu lub z porażki innych, gdyż sukces może się okazać nietrwały
gapskratta [~de ~t] verb	śmiać sięverb wydawać z siebie odgłos utożsamiany ze śmiechem

Korábban kerestél rá