Svéd-Lengyel szótár »

repe lengyelül

SvédLengyel
repe [~t] substantiv

życica(botanika, botaniczny) Lolium L., roślina trawiasta z rodziny wiechlinowatych;
noun

repellera [~de ~t] verb

odpieraćverb
używać siły do odsunięcia niebezpieczeństwa; zmuszać do odwrotu

odpychaćverb
powodować niechęć

repertoar [~en ~er] substantiv

repertuarnoun
zestaw utworów grany w danej instytucji (teatrze, filharmonii itp.) w określonym czasie

rep [~et; pl. ~] substantiv

linanoun
elastyczne cięgno z włókna lub drutów;

powróznoun
gruby, mocny sznur z plecionego włókna

próbanoun
ćwiczenie czegoś, co będzie przedstawione przed publicznością, np. koncertu, spektaklu

sznurnoun
splot wielu włókien w jedno grubsze cięgno;

repetera [~de ~t] verb

powtarzaćverb
mówić lub robić coś kolejny raz; wykonywać czynność, którą już ktoś zrobił

powtórzenieverb
program telewizyjny, audycja radiowa lub film emitowane po raz drugi

powtórzyćverb
aspekt dokonany od: powtarzać

repetition [~en ~er] substantiv

powtórzenienoun
wykonanie czegoś powtórnie

próbanoun
ćwiczenie czegoś, co będzie przedstawione przed publicznością, np. koncertu, spektaklu

annonspelare [~n; pl. ~, best. pl. -pelarna] substantiv

słup ogłoszeniowynoun
budowla w kształcie szerokiej, krótkiej kolumny służąca do prezentowania ogłoszeń, afiszy lub reklam w publicznych miejscach;

fallrep [~et; pl. ~] substantiv

trap(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) przenośna kładka do wchodzenia na statek
noun

generalrepetition [~en ~er] substantiv

próba generalnanoun

grep grepe

widłynarzędzie składające się z trzech lub czterech długich zębów osadzonych na drzewcu;

hopprep [~et; pl. ~] substantiv

skakankanoun
rodzaj zabawki dziecięcej w postaci linki z rączkami, przez którą dzieci przeskakują dla zabawy;

krepera [~de ~t] verb

przekręcać(potocznie, potoczny) ulegać śmierci
verb

strävpelare [~n; pl. ~, best. pl. -pelarna] substantiv

skarpa(architektura, architektoniczny) murowana stroma podpora na zewnątrz budowli, wysoka przypora;
noun

tandpetare [~n; pl. ~, best. pl. -petarna] substantiv

wykałaczkanoun
cienki, zaostrzony patyczek ((dawniej, dawny) także piórko) służący do usuwania spomiędzy zębów resztek jedzenia;