Svéd-Lengyel szótár »

jakt lengyelül

SvédLengyel
jakt [~en ~er] substantiv

jacht(sport, sportowy) (turystyka, turystyczny) (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) lekki statek o napędzie żaglowym lub motorowym służący do rekreacji, turystyki, uprawiania sportu;
noun

myślistwonoun

myśliwskinoun
związany z polowaniem, myślistwem

polowanie(przenośnie, przenośnia) zorganizowany pościg za określonymi ludźmi w celu ich ujęcia lub zabicia
noun

polowanie(łowiectwo, łowiecki) zespół czynności podejmowanych celem wytropienia i zabicia dzikiej zwierzyny
noun

łowczy(łowiectwo, łowiecki) związany z łowami
noun

łowiecki(łowiectwo, łowiecki) odnoszący się do łowiectwa i łowcy
noun

łowiectwo(łowiectwo, łowiecki) gospodarka łowiecka;
noun

jaktfalk [~en ~ar] substantiv

białozór(ornitologia, ornitologiczny) Falco rusticolus, zagrożony wyginięciem duży ptak drapieżny półkuli północnej;
noun

jaktflygplan [~et; pl. ~] substantiv

myśliwiec(lotnictwo, lotniczy) (wojskowość, wojskowy) samolot wojskowy przeznaczony do walki z samolotami wroga;
noun

Jakthundarna

Psy Gończe(astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;

följaktligen adverb

więcadverb
…służący do tworzenia konstrukcji, w których zdanie za spójnikiem opisuje czynność, która nastąpiła, ponieważ odbyła się czynność opisana w zdaniu przed spójnikiem

zatem(książkowy) spójnik przyłączający wniosek z twierdzenia podanego w zdaniu przed nim. Czasami w połączeniu z a: a zatem.
adverb

häxjakt [~en ~er] substantiv

polowanie na czarownice(przenośnie, przenośnia) szukanie kogoś, na kogo można zrzucić odpowiedzialność za coś i ukarać go
noun

meningsskiljaktighet [~en ~er] substantiv

niezgodanoun
brak zgody, harmonii; istnienie konfliktowych sytuacji; waśnie między kimś

oskiljaktig [~t ~a] adjektiv

nieodłącznyadjective
taki, który zawsze towarzyszy komuś lub czemuś

nierozdzielnyadjective
nie dający się rozdzielić, nie do podziału

skattjakt [~en ~er] substantiv

poszukiwanie skarbunoun

skiljaktig [~t ~a] adjektiv

odmiennyadjective
różny

różnyadjective
charakteryzujący się odmiennością pewnych cech

skiljaktighet [~en ~er] substantiv

rozbieżnośćnoun
różnica, nieścisłość, brak spójności/zgodności