hy lengyelül
| Svéd | Lengyel |
|---|---|
| hy [~n] substantiv | ceranoun ceranoun epiderma(botanika, botaniczny) zewnętrzna warstwa komórek pokrywająca całą powierzchnię rośliny; epiderma(zoologia, zoologiczny) jednowarstwowy nabłonek pokrywający ciało bezkręgowców karnacjanoun |
| hyacint [~en ~er] substantiv | hiacynt(botanika, botaniczny) wieloletnia roślina cebulowa z rodzaju Hyacinthus L. o ozdobnych kwiatach; hiacynt(mineralogia, mineralogiczny) przezroczysta odmiana cyrkonu o barwie czerwonopomarańczowej, czerwonej, żółtej lub czerwonobrunatnej; |
| Hyaderna | Hiady(astronomia, astronomiczny) otwarta gromada gwiazd w gwiazdozbiorze Byka; |
| hyaluronan | kwas hialuronowy(biochemia, biochemiczny) związek wiążący wodę w skórze właściwej, glikozoaminoglikan występujący we wszystkich organizmach żywych; |
| hybrid | hybryda(biologia, biologiczny) roślina lub zwierzę powstałe ze skrzyżowania osobników należących do dwóch różnych odmian, ras lub gatunków; hybryda(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz złożony z elementów pochodzących z dwóch różnych języków; hybryda(książkowy) coś, co składa się z różnych elementów, często niepasujących do siebie hybrydowystanowiący wynik działania dwóch lub więcej czynników |
| hybris [~en] substantiv | dumanoun pychanoun zarozumiałośćnoun |
| hybristofili | hybristofilia(seksuologia, seksuologiczny) pociąg seksualny ukierunkowany na przestępców; |
| hycklande | obłudnyfałszywy, nieszczery |
| hycklare [~n; pl. ~, best. pl. hycklarna] substantiv | hipokrytanoun hipokrytkanoun obłudniknoun |
| hyckleri [~et ~er] substantiv | hipokryzja(psychologia, psychologiczny) postawa osoby, która postępuje sprzecznie z deklarowanymi przez siebie zasadami moralnymi w celu osiągania korzyści lub przedstawienia siebie w lepszym świetle; |
| hydda [~n hyddor] substantiv | chatanoun chałupanoun |
| hydraulik [~en] substantiv | hydraulika(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (fizyka, fizyczny) nauka zajmująca się rzeczywistymi układami, w których zachodzi przepływ cieczy i energii; |
| hydraulisk [~t ~a] adjektiv | hydraulicznyadjective |
| hydrera [~de ~t] verb | uwodornić(chemia, chemiczny) poddać procesowi technologicznemu polegającemu na katalitycznej reakcji wodoru ze związkami organicznymi |
| hydrobiologi | hydrobiologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) dział biologii zajmujący się organizmami wodnymi; |
| hydrocefalus | wodogłowie(medycyna, medyczny) nadmierne nagromadzenie płynów w układzie komorowym mózgu; |
| hydrofobi [~n] substantiv | wodowstręt(medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) jeden z poważnych objawów wścieklizny objawiający się bolesnymi skurczami krtani podczas picia wody, a nawet na jej widok |
| hydrofon [~en ~er] substantiv | hydrofon(technologia, technika, techniczny) mikrofon służący do odbierania dźwięków rozchodzących się w wodzie lub innych cieczach; |
| hydrofor [~en ~er] substantiv | hydrofor(technologia, technika, techniczny) urządzenie lub zespół urządzeń mechanicznych mających zapewnić odpowiednie ciśnienie wody w sieci wodociągowej lub jej dopływ na wyższe kondygnacje, gdy ciśnienie jest niewystarczające; |
| hydrogenering | uwodornianieodwracalna reakcja chemiczna polegająca na przyłączeniu wodoru do cząsteczek związków organicznych |
| hydrogeologi | hydrogeologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (geologia, geologiczny) dział geologii zajmujący się wodami podziemnymi |
| hydrografi [~n] substantiv | hydrografia(geografia, geograficzny) nauka o wodach jako elemencie środowiska geograficznego |
| hydrokinon | hydrochinon(biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, łagodny środek redukujący; |
| hydrologi [~n] substantiv | hydrologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) nauka o wodzie występującej w przyrodzie; |
| hydrolys [~en ~er] substantiv | hydroliza(chemia, chemiczny) rozkład substancji chemicznych pod wpływem wody; |
| hydrometeorologisk | hydrometeorologicznyzwiązany z hydrometeorologią, dotyczący hydrometeorologii |
| hydronym | hydronim(językoznawstwo, językoznawczy) nazwa własna zbiornika wodnego, rzeki, jeziora itp.; |
