harm lengyelül
| Svéd | Lengyel |
|---|---|
| harm [~en] substantiv | oburzenienoun pretensjanoun |
| harmas [harmades harmats] verb | oburzaćverb |
| Harmagedon | Armagedon(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) miejsce, w którym przy końcu świata odbędzie się bitwa między narodami; |
| harmlös [~t ~a] adjektiv | niegroźnyadjective |
| harmoni [~n ~er] substantiv | harmonia(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) element dzieła muzycznego; harmonianoun zgodanoun |
| harmoniera [~de ~t] verb | współgraćverb |
| harmonium [harmoniet harmonier] substantiv | fisharmonia(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) instrument muzyczny z grupy instrumentów dętych klawiszowych; |
| harmonisera [~de ~t] verb | harmonizowaćverb |
| harmonisering [~en ~ar] substantiv | harmonizacja(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wielogłosowe opracowanie utworu muzycznego |
| harmonisk [~t ~a] adjektiv | harmoniczny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zbudowany według zasad harmonii muzycznej |
| har man sagt a får man också säga b | powiedziałeś A, powiedz Bjeśli się coś zaczęło robić, należy rzecz dokończyć |
| har man sett | no(potocznie, potoczny) …oznaczająca przyzwolenie no(potocznie, potoczny) …oznaczająca zakłopotanie |
| charm [~en] substantiv | urok(książkowy) to, co wywiera przyjemne wrażenie |
| charmera [~de ~t] verb | urzekaćverb |
| charmig [~t ~a] adjektiv | uroczyadjective |
| charmkvark | |
| charmör [~en ~er] substantiv | absztyfikant(książkowy) (żartobliwie) osoba starająca się o względy kobiety; konkurent, zalotnik uwodzicielskinoun |
| dharma | dharma(filozofia, filozoficzny) w buddyzmie: doktryna buddyjska dharma(filozofia, filozoficzny) w buddyzmie: element składowy materii dharma(filozofia, filozoficzny) w buddyzmie: ostateczna rzeczywistość, prawda dharma(filozofia, filozoficzny) w hinduizmie i buddyzmie: podstawowe zasady etyczne dharma(filozofia, filozoficzny) w hinduizmie i buddyzmie: prawo karmiczne decydujące o życiu człowieka (prawo przyczyny i skutku); |
| disharmoni [~n ~er] substantiv | dysharmonianoun |
| filharmoni [~n ~er] substantiv | filharmonia(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) instytucja organizująca koncerty muzyki poważnej, posiadająca własny skład muzyków |
| munharmonika [~n -harmonikor] substantiv | harmonijka ustna(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) niewielki, ustny instrument, w którym dźwięk wyzwalany jest przez wciągane i wydmuchiwane przez muzyka powietrze poruszające podczas ruchu metalowe blaszki umieszczone wewnątrz; |
