drag lengyelül
| Svéd | Lengyel |
|---|---|
| föredragning [~en ~ar] substantiv | przedstawienienoun |
| föredragningslista [~n -listor] substantiv | porządek dzienny(urzędowy) ustalony plan zebrania, konferencji; lista spraw, mających stanowić przedmiot obrad |
| ge i uppdrag | przydzielaćkierować kogoś gdzieś do pracy na dane stanowisko zlecaćpowierzać komuś wykonanie zadania |
| högdragen [-draget -dragna] adjektiv | dumnyadjective wyniosłyadjective |
| i grova drag | z grubszaniedokładnie, nieprecyzyjnie, nieściśle |
| i korta drag | pokrótcemówiąc w skrócie w skrócie(potocznie, potoczny) zwięźle, w paru słowach |
| kvickdrag [~et] substantiv | przewlekła obturacyjna choroba płuc(medycyna, medyczny) nieuleczalna, przewlekła choroba dolnej części układu oddechowego z ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe, związana przede wszystkim z paleniem tytoniu |
| långdragen [-draget -dragna] adjektiv | nużącyadjective |
| Nordatlantiska Fördragsorganisationen | Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) organizacja polityczno-wojskowa, obejmująca kraje Europy i Ameryki Północnej; |
| odräglig [~t ~a] adjektiv | nie do wytrzymaniaadjective nieznośnieadjective nieznośnyadjective nieznośnyadjective |
| ofördragsam [~t ~ma] adjektiv | fanatycznyadjective |
| sammandrag [~et; pl. ~] substantiv | podsumowanienoun |
| särdrag [~et; pl. ~] substantiv | cechanoun właściwośćnoun |
| särskilda dragningsrätter | specjalne prawa ciągnienia(ekonomia, ekonomiczny) (jednostka monetarna) międzynarodowa jednostka obrachunkowa i umowna jednostka monetarna utworzona przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy; |
| skruvdragare [~n; pl. ~, best. pl. -dragarna] substantiv | wkrętarkanoun |
| tillbakadragen [-draget -dragna] adjektiv | nieśmiałyadjective |
| uppdrag [~et; pl. ~] substantiv | sprawanoun zadanienoun |
| utdragning [~en ~ar] substantiv | ekstrakcja(chemia, chemiczny) wyodrębnianie składnika lub składników mieszaniny; |
| vapendragare [~n; pl. ~, best. pl. -dragarna] substantiv | rzecznik(książkowy) osoba występująca w obronie kogoś lub czegoś, popierająca jakąś sprawę |
