ho w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| hålla [höll, hållit, hållen hållet hållna, pres. håller] verb | bańka(medycyna, medyczny) szklane naczynko o kulistym kształcie przystawiane do skóry w celach leczniczych, stosowane w medycynie tradycyjnej czaraverb sprawdzaćverb trzymaćverb |
| Holland substantiv | Holandia(geografia, geograficzny) kraina historyczna w zachodniej części Królestwa Niderlandów; Holandia(geografia, geograficzny) państwo w Europie; |
| holländsk auktion | aukcja holenderskaaukcja, w której stopniowo obniża się cenę sprzedaży do momentu zgłoszenia pierwszej oferty kupna; |
| holme [~n holmar] substantiv | wysepkanoun wyspa(geografia, geograficzny) ląd otoczony ze wszystkich stron wodami morza, jeziora lub rzeki; |
| holmgång [~en ~ar] substantiv | batalianoun potyczkanoun starcienoun zmaganienoun |
| holmium | holm(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Ho i liczbie atomowej 67; |
| Holocen | holocen(geologia, geologiczny) najmłodsza epoka dziejów Ziemi; holoceński(geologia, geologiczny) związany z holocenem, dotyczący holocenu |
| holodomor | hołodomor(historia, historyczny, historycznie) klęska głodu w latach 1932–1933 w ZSRR, na terenie dzisiejszej Ukrainy wschodniej i centralnej; |
| Holofernes | Holofernes(biblijny) postać biblijna, wódz babilońskiej armii Nabuchodonozora zdekapitowany przez Judytę; |
| hologram [~met; pl. ~, best. pl. ~men] substantiv | hologram(optyka, optyczny) fotografia laserowa zapisana jako dwufalowy obraz interferencyjny, postrzegana jako dwa odrębne obrazy trójwymiarowe |
| holomorf | |
| holonym | holonim(językoznawstwo, językoznawczy) słowo oznaczające całość złożoną z pewnych części, np. „armia” w stosunku do słowa „dywizja”; |
| Holstein | Holsztyn(geografia, geograficzny) kraina położona u nasady Półwyspu Jutlandzkiego, obecnie w całości w Niemczech; |
| hölster [hölstret; pl. ~, best. pl. hölstren] substantiv | kabura(wojskowość, wojskowy) futerał, pokrowiec na krótką broń palną, noszony zazwyczaj u pasa, mający zabezpieczenie przed wypadaniem broni; |
| homburg | |
| homeopati [~n] substantiv | homeopatianoun |
| homeopatisk [~t ~a] adjektiv | homeopatycznyadjective |
| homeostas | homeostazazdolność organizmu do utrzymywania stałości parametrów wewnętrznych mimo zmian w otoczeniu |
| homerisk [~t ~a] adjektiv | homeryckiadjective |
| Homeros | Homer(starożytność) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) starożytny grecki epik, pieśniarz i poeta, autor „Iliady” i „Odysei”; |
| homiletik [~en] substantiv | homiletyka(teologia, teologiczny) dyscyplina teologiczna, nauka o układaniu i wygłaszaniu kazań; |
| homiletisk [~t ~a] adjektiv | homiletycznyadjective |
| homilia [~n homilier] substantiv | homilia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) tekst wygłoszonej homilii (1.1) homilia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w katolicyzmie kazanie mszalne do tekstów biblijnych, które może głosić tylko kapłan lub diakon; |
| hominid [~en ~er] substantiv | hominid(zoologia, zoologiczny) (antropologia, antropologiczny) małpa z rzędu ssaków naczelnych |
| homo- | homo-pierwszy człon wyrazów złożonych, mający znaczenie: taki sam, jednolity |
| homofil [~en, ~er] | homoseksualista(seksuologia, seksuologiczny) mężczyzna o homoseksualnej orientacji seksualnej; pedał(slangowo) (obraźliwie) określenie geja, niekiedy rozszerzane na mężczyzn postrzeganych jako homoseksualiści |
| homofob | homofobosoba odczuwająca silną niechęć do homoseksualistów i homoseksualizmu |
| homofobi [~n] substantiv | homofobianoun |
| homofobisk [~t ~a] adjektiv | homofobicznyadjective |
