słownik Szwedzko-Polski »

finnar w języku polskim

Wyniki: finne
Wolę tego szukać: finnar
SzwedzkiPolski
finne [~n finnar] substantiv

Finnoun
człowiek narodowości fińskiej, obywatel Finlandii, mieszkaniec Finlandii

krosta(medycyna, medyczny) wykwit na skórze, zawierający ropę lub płyn surowiczy;
noun

pryszcznoun
krosta

wągiernoun

finna [fann, funnit, funnen funnet funna, pres. finner] verb

odnaleźćverb
trafić na to, czego się szuka

określaćverb
definiować, ustalać cechy czegoś

znajdować(przestarzałe, przestarzały) oceniać coś; określać swoje uczucia, stosunek do czegoś
verb

znajdowaćverb
zdobywać to, czego się szuka

znaleźćverb

återfinna [-fann, -funnit, -funnen -funnet -funna, pres. -finner] verb

znajdowaćverb
zdobywać to, czego się szuka

den som söker han finner

kto szuka, ten znajdziejeśli jest się wytrwałym w swoich postanowieniach, na pewno osiągnie się swój cel

finnas [fanns, funnits, pres. finns hellre än finnes] verb

byćverb
znajdować się w jakimś miejscu

znajdowaćverb
być w jakimś miejscu

uppfinna [uppfann, uppfunnit, uppfunnen uppfunnet uppfunna, pres. uppfinner] verb

wynaleźćverb
odkryć lub opracować coś, co wcześniej było nieznane