wiąz meaning in Swedish
| Polish | Swedish |
|---|---|
| wiąz (dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) Ulmus L., drzewo lub krzew strefy umiarkowanej, należące do rodziny wiązowatych; noun | alm [~en ~ar]substantiv |
| wiązadło (anatomia, anatomiczny) błona lub pasmo wytrzymałej tkanki łącznej łączące kości między sobą lub wzmacniające ruchome połączenia między kośćmi (stawy) noun | bindning [~en ~ar]substantiv |
| wiązadło (pospolicie) coś, co służy do wiązania noun | kabel [~n kablar]substantiv |
| wiązanie (budownictwo) sposób ułożenia kamieni lub cegieł w murze; noun | stomme [~n stommar]substantiv |
| wiązanie kowalencyjne (chemia, chemiczny) rodzaj wiązania chemicznego; | |
| wiązanka noun pęk związanych razem kwiatów | bukett [~en ~er]substantiv |
| wiązać splatać, tworząc węzeł | binda [~n, bindor] |
| wiązać verb splatać, tworząc węzeł | knyta [knöt, knutit, knuten knutet knutna, pres. knyter]verb |
| wiązać koniec z końcem verb | hanka [~de ~t]verb |
| wiązać koniec z końcem dawać radę finansowo | |
| wiązka noun pewna liczba jednakowych, zwykle podłużnych przedmiotów, ułożonych razem i związanych; | bunt [~en ~ar]substantiv |
| wiązówka błotna (botanika, botaniczny) Filipendula ulmaria L., gatunek leczniczej i ozdobnej byliny z rodziny różowatych; noun | älggräs [~et; pl. ~]substantiv |
| holenderska choroba wiązu noun | almsjuka [~n]substantiv |
| kraj związkowy (administracja) (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nazwa części składowej federacji w Niemczech i Austrii; noun | delstat [~en ~er]substantiv |
| nawiązywać noun o relacjach wytwarzać obustronnie pozytywne więzi | ryck [~et; pl. ~]substantiv |
| nawiązywać verb przyczepiać wiązaniem coś do czegoś | bifoga [~de ~t]verb |
| nawiązywać verb przywoływać jako wzór | hänvisa [~de ~t]verb |
| nawiązywać verb zaczynać lub wznawiać kontakt, stosunki | etablera [~de ~t]verb |
| obowiązany mający obowiązek do robienia czegoś | |
| obowiązany adjective mający obowiązek do robienia czegoś | pliktig [~t ~a]adjektiv skyldig [~t ~a]adjektiv |
| obowiązek noun nakaz, konieczność wykonania czegoś, czasami też pod groźbą kary | plikt [~en ~er]substantiv åliggande [~t ~n]substantiv |
| obowiązek szkolny (edukacja, edukacyjny) wymóg poddania się procesowi edukacji powszechnej; noun | skolplikt [~en]substantiv |
| obowiązkowo (potocznie, potoczny) bez względu na cokolwiek adjective | ovillkorlig [~t ~a]adjektiv |
| obowiązkowy adjective będący czyimś obowiązkiem | obligatorisk [~t ~a]adjektiv |
| obowiązujący adjective | gällandeadjektiv |
| obowiązywać verb być czyimś obowiązkiem, obejmować kogoś mocą prawną | angå [-gick, -gått, pres. -går]verb förplikta [~de ~t]verb gälla [gällde gällt]verb |
| obowiązywać być powszechnie uznanym prawem, zasadą, zwyczajem | |
| obowiązywać verb być powszechnie uznanym prawem, zasadą, zwyczajem | gälla [gällde gällt]verb råda [rådde, rått, rådd, n. rått, pres. råder]verb |
| podwiązka noun opaska lub taśma elastyczna podtrzymująca pończochę, skarpetkę; | strumpeband [~et; pl. ~]substantiv |
| powiązanie (rzeczownik odczasownikowy) od powiązać noun | förbindelse [~n ~r]substantiv |
| powiązany adjective mający związek z czymś; zależny od czegoś | besläktad [besläktat ~e]adjektiv |
| powiązany adjective mający związek z kimś; będący w kontakcie z kimś; zależny od kogoś | besläktad [besläktat ~e]adjektiv |
| powiązać noun połączyć jedno z drugim za pomocą węzła | anknytning [~en ~ar]substantiv |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »