Polish | Swedish |
---|---|
tryb (językoznawstwo, językoznawczy) kategoria gramatyczna wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia; noun | modus [~et; pl. ~]substantiv |
tryb orzekający (gramatyka) jeden z trybów czasownika wyrażający neutralny lub obiektywny stosunek mówiącego do podawanych faktów; noun | indikativ [~en ~er]substantiv |
tryb przypuszczający (gramatyka) jeden z trybów czasownika wyrażający przypuszczenie, wątpliwość, niezdecydowanie; noun | konditionalis [best. ~]substantiv |
tryb rozkazujący (gramatyka) jeden z trybów czasownika wyrażający rozkaz, życzenie, prośbę lub przyzwolenie; | |
tryb łączący (gramatyka) jeden z trybów czasownika, wyrażający m.in. życzenie, polecenie, możliwość, potrzebę lub wątpliwość; noun | konjunktiv [~en ~er]substantiv |
trybalizm (socjologia, socjologiczny) utrzymywanie się w społeczeństwach narodowych dawnych podziałów i odrębności klanowych, plemiennych noun | tribalism [~en]substantiv |
trybik noun | kugge [~n kuggar]substantiv |
trybula (botanika, botaniczny) Anthriscus, rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych, o wiotkich, pierzastych liściach przypominających nać pietruszki, o zapachu anyżku; noun | körvel [~n]substantiv |
trybun (historia, historyczny, historycznie) urząd cywilny w starożytnym Rzymie, utworzony w celu ochrony interesów obywateli, zwłaszcza plebejuszy; noun | folktribun [~en ~er]substantiv |
trybuna noun podwyższone amfiteatralnie siedzenia dla publiczności na stadionie, w cyrku | läktare [~n; pl. ~, best. pl. läktarna]substantiv |
trybunał (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) instancja orzekająca, kolegium sądowe; noun | domstol [~en ~ar]substantiv |
trybunał (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) kolegium sędziowskie o szczególnych uprawnieniach noun | domstol [~en ~ar]substantiv |
trybunał adverb | rättadverb |
Trybunał Konstytucyjny (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) polski sąd, którego podstawowym zadaniem jest kontrolowanie zgodności z konstytucją ustaw oraz aktów prawnych niższej rangi niż ustawa; noun | författningsdomstol [~en ~ar]substantiv |
atrybut noun rzecz lub cecha typowa dla czegoś lub kogoś | attribut [~et; pl. ~]substantiv |
diatryba (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) uprawiany w starożytności przez filozofów moralizatorski gatunek literacki w formie swobodnego dialogu lub mowy, łączący prostotę stylu z wywodem retorycznym noun | utläggning [~en ~ar]substantiv |
dystrybucja noun rozprowadzanie, rozdzielanie | distribution [~en ~er]substantiv |
kontrybucja noun danina, podatek nakładany na pokonane w wojnie państwo albo okupowane terytorium | bidrag [~et; pl. ~]substantiv |