Polish | Latin |
---|---|
potrzebować verb mieć potrzebę/pragnienie posiadania/zrobienia czegoś; pragnąć kogoś w jakimś celu | |
potulny adjective łagodny, ustępliwy | levis [leve, levior -or -us, levissimus -a -um]adjective |
potwierdzenie noun pismo, wypowiedź lub podpis, które coś potwierdzają | affirmatio [affirmationis](3rd) F |
potwierdzić verb stwierdzić prawdziwość (autentyczność, istnienie) czegoś, dać potwierdzenie | affirmo [affirmare, affirmavi, affirmatus](1st) |
potwór noun straszny stwór | monstrum [monstri](2nd) N |
potwór z Loch Ness noun domniemane, legendarne zwierzę ze szkockiego jeziora; | |
potwornie adverb w sposób wywołujący odrazę | dīrusadverb |
potworność noun cecha bycia potwornym | abominamentum [abominamenti](2nd) N |
potworny adjective bardzo brzydki | dēfōrmisadjective |
potworny adjective o negatywnym zjawisku: występujący w dużym nasileniu | horrendus [horrenda, horrendum]adjective |
potworny adjective taki, który budzi przerażenie, strach | terribilis [terribilis, terribile]adjective |
potyczka noun niewielkie starcie, walka drobnych oddziałów zbrojnych | praecursiōnoun |
potykać verb zaczepiać o coś nogą i tracić równowagę lub przewracać się | iterverb |
potylica (anatomia, anatomiczny) kość potyliczna, kość czaszki, w której znajduje się otwór łączący jamę mózgoczaszki z kanałem kręgowym kręgosłupa; noun | cervix [cervicis](3rd) F |
despota (historia, historyczny, historycznie) tytuł dworski w Cesarstwie Bizantyjskim, nadawany honorowo synom lub zięciom cesarzy; noun | tyrannus [tyranni](2nd) M |
despota (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) władca absolutny, mający nieograniczoną władzę noun | tyrannus [tyranni](2nd) M |
despotyczny (książkowy) narzucający własną wolę i wymagający od innych bezwzględnego posłuszeństwa adjective | imperiōsusadjective |
despotyzm (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) bezwzględna i nieograniczona władza, opierająca się na terrorze oraz nieprzestrzeganiu praw i wolności obywatelskich noun | despotismusnoun |
głupota noun wypowiedź, zachowanie, czyn pozbawiony sensu | gerraenoun |
hipopotam (zoologia, zoologiczny) ssak z rzędu parzystokopytnych prowadzący ziemnowodny tryb życia; noun | hippopotamusnoun |
hipoteczny adjective związany z hipoteką, dotyczący hipoteki | hypothecarius [hypothecaria, hypothecarium]adjective |
hipoteka (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rodzaj zabezpieczenia długu poprzez umożliwienie wierzycielowi odzyskanie go z nieruchomości, której to zabezpieczenie dotyczy; noun | |
hipotetyczny adjective oparty na prawdopodobieństwie, wymagający sprawdzenia | dubius [dubia, dubium]adjective |
hipoteza noun niepotwierdzony konstrukt myślowy wyjaśniający dane zagadnienie; | hypothesis [hypothesis](3rd) F |
kłopot noun przykra sytuacja, wymagająca reakcji | difficultāsnoun |
kłopotać verb być w trosce i / lub zmartwieniu o coś | dīvidiaverb |
kłopotać verb sprawiać kłopot | vexareverb |
kłopotliwy adjective sprawiający kłopot lub wprowadzający w zakłopotanie | molestus [molesta -um, molestior -or -us, molestissimus -a -um]adjective |
łopotać (książkowy) poruszać skrzydłami w górę i w dół verb | laciniaverb |
łopotać (książkowy) wytwarzać charakterystyczny dźwięk, będąc szybko poruszanym verb | laciniaverb |
łopotać (książkowy) wytwarzać charakterystyczny dźwięk poprzez szybkie poruszanie przedmiotem verb | laciniaverb |
Mezopotamia (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) starożytna kraina na Bliskim Wschodzie leżąca w dorzeczu rzek: Tygrysu i Eufratu; noun | Mesopotamianoun |
na potęgę adverb ciężko, mocno, bardzo intensywnie | potenter [potentius, potentissime]adverb |
napotny (medycyna, medyczny) taki, który powoduje intensywniejsze pocenie adjective | diaphoreticus [diaphoretica, diaphoreticum]adjective |
napotykać verb spotykać przypadkiem | inveniōverb |
napotykać verb zdarzać się komuś, czemuś; stawać się częścią doświadczenia życiowego | invenio [invenire, inveni, inventus](4th) |
niepotrzebny adjective taki, który nie jest potrzebny | inūtilisadjective |
niespotykany adjective znajdowany bardzo rzadko albo nieobserwowany przedtem | inaudītusadjective |
omnipotencja noun wszechmoc, wszechwładza | omnipotentia [omnipotentiae](1st) F |
plenipotencja (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pełnomocnictwo (prawo do działania w czyimś imieniu) noun | plenipotentianoun |