Polish-Latin dictionary »
bunt meaning in Latin
| Polish | Latin |
|---|---|
| bunt noun sprzeciw, opór, protest | resistentianoun |
| bunt noun wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi | sēditiōnoun |
| buntowniczy adjective skłonny do buntu | asper [aspera -um, asperior -or -us, asperrimus -a -um]adjective |
| buntownik noun osoba buntująca się, uczestnicząca w buncie | rebellis [rebellis](3rd) M |
| zbuntowany noun człowiek, który uległ buntowi | rebellis [rebellis](3rd) M |
| zbuntowany adjective wykazujący cechy buntu | sēditiōsusadjective |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »