terz lengyelül
| Német | Lengyel |
|---|---|
| die Terz [der Terz; die Terzen] Substantiv | tercja(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) interwał o wielkości 3 lub 4 półtonów; |
| Terzel Substantiv | maisz(łowiectwo, łowiecki) (ornitologia, ornitologiczny) młody ptak szkolony do polowań |
| Hinterzimmer | Backstage Substantiv | zapleczenoun |
| interzellular | interzellulär Adjektiv | międzykomórkowy(biologia, biologiczny) dotyczący przestrzeni między komórkami |
| Interzeption Substantiv | intercepcja(hydrologia, hydrologiczny) chwilowe zatrzymanie wody opadowej na powierzchni liści, pędów, konarów i pni roślin albo obiektów abiotycznych takich jak dachy budynków, drogi; |
| Kavalkade | Reiterzug | Konvoi | Reitertrupp Substantiv | kawalkadanoun |
| Klosterzelle Substantiv | cela(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) surowy pokój w klasztorze, izba pustelnika, mnicha |
| nichterzählend Adjektiv | afabularnyadjective |
| Sesterz Substantiv | sesterc(historia, historyczny, historycznie) (numizmatyka, numizmatyczny) ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa, czwarta część denara; |
| Stammzelle | Mutterzelle Substantiv | komórka macierzysta(biologia, biologiczny) komórka względnie niewyspecjalizowana, z której podczas pojedynczego podziału powstają: identyczna komórka potomna i nieco bardziej zróżnicowana komórka potomna |
| suchterzeugend Adjektiv | nałogowyadjective |
| unterzeichnen | unterschreiben Verb | podpisywaćverb |
| die Frühlingszwiebel [der Frühlingszwiebel; die Frühlingszwiebeln] (auch: Winterzwiebel, Frühzwiebel, Jungzwiebel, Lauchzwiebel, Frühlingslauch, Zwiebelröhrl, Zwiebelröhrchen, Röhrenlauch, Schluppenzwiebel, Schlottenzwiebel, Schnittzwiebel, Ewige Zwiebel, Winterheckenzwiebel, Winterhecke, Weiße Florentiner, Grober Schnittlauch, Jakobslauch, Johannislauch, Fleischlauch, Hohllauch oder Schnattra) Substantiv | dymka(rolnictwo, rolniczy) roczna, mała cebula zwyczajna (jadalna), zwykle przeznaczona do sadzenia, otrzymywana przez bardzo gęsty wysiew nasion |
| der Zisterzienser [des Zisterziensers; die Zisterzienser] Substantiv | cysterka(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnica z zakonu cysterskiego cysters(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnik z zakonu założonego przez św. Roberta z Molesme; Cystersinoun |
| der Zisterzienser [des Zisterziensers; die Zisterzienser] Adjektiv | cysterskiadjective |
