streit lengyelül

Német	Lengyel
der Streit [des Streit(e)s; die Streite] Substantiv	awanturanoun gwałtowna kłótnia, zamieszanie kłótnianoun brak zgody, ostra wymiana zdań, awantura
der Streit [des Streit(e)s; die Streite] Adjektiv	bojowyadjective związany z walką
streiten (streitet) [stritt; hat gestritten] Substantiv	sprzeczkanoun ostra, energiczna wymiana zdań między osobami niezgadzającymi się ze sobą
streiten \| sich streiten \| sich zanken Verb	kłócićverb toczyć spór, spierać się
die Streitkräfte Substantiv	siły zbrojne(wojskowość, wojskowy) całe wojsko danego państwa noun
die Streitlust [der Streitlust; —] Substantiv	wojowniczośćnoun cecha zachowania tj. skłonność do bójek
der Streitwagen [des Streitwagens; die Streitwagen, die Streitwägen] Substantiv	rydwannoun dwukołowy wóz bojowy zaprzężony w dwa lub cztery konie
Abstreitbarkeit \| Bestreitbarkeit Substantiv	zaprzeczalność(odprzymiotnikowy) cecha tego, co jest zaprzeczalne noun
abstreiten [stritt ab; hat abgestritten] Verb	zaprzeczaćverb być z czymś sprzecznym
abstreiten [stritt ab; hat abgestritten] Substantiv	rozgrywkanoun zmaganie, spór, rywalizacja przeciwstawnych sił
aggressiv \| streitlustig Adjektiv	zaczepnyadjective zdolny prowokować i wszczynać kłótnię
unbestreitbar [unbestreitbarer; am unbestreitbarsten] Adjektiv	bezspornyadjective taki, który nie budzi wątpliwości niekwestionowanyadjective niezaprzeczalnyadjective taki, któremu nie można zaprzeczyć, nie budzący wątpliwości
unbestreitbar [unbestreitbarer; am unbestreitbarsten] Adverb	bezspornieadverb w taki sposób, który nie wzbudza kontrowersji, sporów niezaprzeczalnieadverb z pewnością, w sposób nie podlegający dyskusji
Armee \| Heer \| Landstreitkraft Substantiv	armianoun określenie ogółu sił zbrojnych danego państwa;
Armee \| Heer \| Militär \| Streitkräfte \| Streitmacht Substantiv	wojskonoun zorganizowana grupa uzbrojonych ludzi przygotowanych do obrony kraju i walki na wojnie
aufbrausend \| streitsüchtig Adjektiv	awanturniczyadjective właściwy awanturnikowi, osobie kłótliwej
bestreiten [bestritt; hat bestritten] Verb	przeczyćverb odrzucać dane twierdzenie zaprzeczaćverb kwestionować prawdziwość
Diskussion \| Erörterung \| Auseinandersetzung \| Debatte \| Wortstreit Substantiv	dyskusjanoun jeden ze sposobów wymiany poglądów praktykowany przez dwoje lub więcej osób zainteresowanych danym tematem lub zjawiskiem;
diskussionslos \| unbestritten \| unstreitig Adjektiv	bezdyskusyjnyadjective niepodlegający dyskusji
Kampfhahn \| Streithahn \| Streithammel Substantiv	kogut(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) człowiek czupurny, zadziorny noun
konkurrieren \| Konkurrenz machen \| im Wettstreit stehen Verb	konkurowaćverb robić konkurencję, uczestniczyć w konkurencji, ubiegać się o pierwszeństwo
miteinander im Streit liegen \| sich zanken Verb	gniewaćverb żyć w niezgodzie
sich streiten Verb	sprzeczać sięverb mieć sprzeczkę, spór, drobną kłótnię z kimś, spierać się
unbestreitbar \| unwiderlegbar Adjektiv	nieodpartyadjective taki, którego nie sposób odeprzeć
verneinen \| bestreiten Verb	negowaćverb zaprzeczać
wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte	gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzystaz rywalizacji dwóch osób może skorzystać ktoś inny

↑

streit lengyelül

Korábban kerestél rá

Online szótárak

Érdekelhet még