Német | Lengyel |
---|---|
der Glaube [des Glaubens; —] Substantiv | wiara(książkowy) przekonanie o słuszności twierdzeń dogmatycznych opierające się na uznaniu ich za objawione przez Boga; religia, wyznanie |
glauben [glaubte; hat geglaubt] Verb | wierzyćverb wierzyćverb wyznawaćverb |
Glauben [glaubte; hat geglaubt] Substantiv | wierzenienoun |
glauben | beurteilen | denken | finden | halten | meinen Verb | sądzićverb |
glauben | vertrauen Verb | wierzyćverb |
das Glaubensbekenntnis [des Glaubensbekenntnisses; die Glaubensbekenntnisse] Substantiv | wyznanie wiary(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) krótki i zwięzły kanoniczny zbiór podstawowych dogmatów, wierzeń określonej religii |
der Glaubensgenosse Substantiv | współwyznawcanoun |
der Aberglaube [des Aberglaubens; —] Substantiv | przesądnoun przesądnoun zabobonnoun |
denken | glauben Verb | myślećverb |
Religion | Glaube Substantiv | religia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) system wierzeń i praktyk, określający relację jednostki do różnie pojmowanej sfery sacrum, czyli świętości i sfery boskiej; |
der Unglaube [des Unglaubens; —] Substantiv | nieufnośćnoun niewiaranoun niewiaranoun |
Vertrauen | Glaube Substantiv | wiaranoun |