eremit lengyelül

Német	Lengyel
der Eremit [des Eremiten; die Eremiten] Substantiv	eremita(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnik żyjący w odosobnieniu; noun pachnica dębowanoun pustelnik(przenośnie, przenośnia) osoba stroniąca od innych ludzi noun pustelniknoun człowiek mieszkający w odosobnieniu i oddający się modlitwie
eremitisch [eremitischer; am eremitischsten] Adjektiv	pustelniczyadjective związany z pustelnią i pustelnikami, dotyczący pustelni
Eremitorium Substantiv	eremitoriumnoun siedziba eremity;
Einsiedelei \| Eremitage \| Ermitage Substantiv	eremnoun klasztor;

Korábban kerestél rá