ep lengyelül
| Német | Lengyel |
|---|---|
| der Epikureer [des Epikureers; die Epikureer] Substantiv | epikurejczyk(filozofia, filozoficzny) zwolennik epikureizmu |
| der Epikureer [des Epikureers; die Epikureer] Adjektiv | epikurejski(filozofia, filozoficzny) związany z epikureizmem, dotyczący epikureizmu, poglądów Epikura epikurejski(książkowy) dążący do własnej przyjemności, używający uciech |
| der Epikureismus [des Epikureismus; —] Substantiv | epikureizm(filozofia, filozoficzny) jeden z kierunków filozoficznych; |
| die Epilation [der Epilation; die Epilationen] Substantiv | depilacja(kosmetyka, kosmetyczny, kosmetologia) (medycyna, medyczny) usuwanie włosów z miejsc niepożądanych za pomocą urządzeń lub środków chemicznych; |
| die Epilepsie [der Epilepsie; die Epilepsien] Substantiv | epilepsjanoun padaczka(medycyna, medyczny) choroba cechująca się napadami padaczkowymi będącymi efektem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych; |
| der Epileptiker [des Epileptikers; die Epileptiker] Substantiv | epileptyk(medycyna, medyczny) osoba cierpiąca na epilepsję |
| die Epileptikerin [der Epileptikerin; die Epileptikerinnen] Substantiv | epileptyczkanoun |
| epileptisch Adjektiv | epileptyczny(medycyna, medyczny) związany z padaczką (epilepsją), dotyczący padaczki padaczkowy(medycyna, medyczny) związany z padaczką (epilepsją) |
| epilieren [epilierte; hat epiliert] Verb | depilowaćverb |
| der Epilog [des Epilogs; die Epiloge] Substantiv | epilog(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) końcowa część utworu informująca o dalszych losach bohaterów już po zamknięciu akcji; |
| Epipelagial | |
| epipelagisch | |
| die Epiphanie [der Epiphanie; die Epiphanien] Substantiv | epifania(książkowy) olśnienie, wyjątkowe doznanie epifania(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) objawienie |
| Epiphanios Substantiv | Epifaniusznoun |
| Epiphänomenalismus | |
| Epiphora Substantiv | epifora(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) jedna z figur stylistycznych polegająca na powtórzeniu słowa lub zwrotu na końcu kilku następujących po sobie wersów lub zdań |
| Epirus Substantiv | Epir(geografia, geograficzny) górzysta kraina położona w północno-zachodniej części Grecji i południowej Albanii, nad Morzem Jońskim; |
| episch [epischer; am epischsten] Adjektiv | epicki(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) związany z epiką |
| das Episkopat Substantiv | episkopat(kościelny) ogół biskupów jakiegoś kraju lub prowincji kościelnej |
| die Episode [der Episode; die Episoden] Substantiv | epeisodion(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) partia dialogowa między partiami chóralnymi w dramacie antycznym; epizodnoun |
| episodisch | episodenhaft Adjektiv | epizodycznyadjective |
| Epistase Substantiv | epistaza(biologia, biologiczny) (genetyka) jeden z rodzajów współdziałań pomiędzy genami polegający na ścisłym wpływie produktu genu epistatycznego na ekspresję produktów jednego lub więcej genów (zwanych hipostatycznymi); |
| die Epistel [der Epistel; die Episteln] Substantiv | epistoła(przestarzałe, przestarzały) list |
| epistemisch Adjektiv | epistemiczny(filozofia, filozoficzny) związany z poznawaniem, z wiedzą o czymś |
| die Epistemologie [der Epistemologie; —] Substantiv | epistemologia(filozofia, filozoficzny) dział filozofii zajmujący się relacjami między poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością; |
| Epitaph | Grabinschrift Substantiv | epitafiumnoun |
| das Epithel [des Epithels; die Epithele] Substantiv | nabłonek(anatomia, anatomiczny) tkanka, która okrywa skórę oraz błony wyściełające jamy narządów i przewodów organizmu |
| das Epitheton [des Epithetons; die Epitheta] Substantiv | epitet(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz określający rzeczownik; epitet(potocznie, potoczny) wyzwisko |
| das Epizentrum [des Epizentrums; die Epizentren] Substantiv | epicentrum(geofizyka) obszar na powierzchni Ziemi, znajdujący się bezpośrednio nad ogniskiem trzęsienia ziemi |
| epizootiologisch Adjektiv | epizootiologicznyadjective |
| epochal [epochaler; am epochalsten] Adjektiv | epokowy(książkowy) mający ogromne znaczenie z punktu widzenia następstw |
| die Epoche [der Epoche; die Epochen] Substantiv | doba(przenośnie, przenośnia) charakterystyczny okres period(rzadki, rzadko używany) (fizjologia, fizjologiczny) okresowe fizjologiczne krwawienie z macicy, zazwyczaj co cztery tygodnie |
| Epoche | Zeitalter Substantiv | epoka(geologia, geologiczny) formalna jednostka geochronologiczna, mniejsza od okresu i dzieląca się na wieki; |
