ekel lengyelül

Német	Lengyel
der Ekel [des Ekels; die Ekel] Substantiv	niesmak(przenośnie, przenośnia) przykre wrażenie noun odrazanoun uczucie wstrętu, obrzydzenia, niechęci do kogoś lub czegoś wstrętnoun intensywne uczucie niechęci, odraza;
ekelerregend [ekelerregender; am ekelerregendsten] Adjektiv	mdłyadjective powodujący mdłości
ekelhaft [ekelhafter; am ekelhaftesten] Adjektiv	przykryadjective o człowieku: posiadający sposób bycia, który wywołuje u innych nieprzyjemne uczucia
ekeln \| abhorreszieren Verb	brzydzićverb powodować obrzydzenie
das Menetekel [des Menetekels; die Menetekel] Phrase	mane, tekel, faresphrase
der Schekel [des Schekels; die Schekel] Substantiv	sykl(starożytność) (metrologia, metrologiczny) bliskowschodnia jednostka wagi; noun sykl(starożytność) (numizmatyka, numizmatyczny) bliskowschodnia złota lub srebrna moneta noun szekel(jednostka monetarna) waluta Izraela; noun

Korábban kerestél rá