atmen lengyelül

Német	Lengyel
atmen [atmete, hat geatmet] Verb	oddychać(fizjologia, fizjologiczny) (zoologia, zoologiczny) (biologia, biologiczny) pobierać tlen z naturalnego dla danego gatunku środowiska verb
Atmung \| Atmen Substantiv	oddychanie(rzeczownik odczasownikowy) od oddychać noun
aufatmen [atmete auf; hat aufgeatmet] Verb	brać oddechverb odetchnąć z ulgąverb wziąć oddechverb
ausatmen [atmete aus; hat ausgeatmet] Verb	wydychaćverb oddychając usuwać powietrze z płuc
Ausatmen [atmete aus; hat ausgeatmet] Substantiv	wydech(fizjologia, fizjologiczny) akt wydalenia powietrza z układu oddechowego na zewnątrz ustroju noun
beatmen [beatmete; hat beatmet] Verb	unosić(dawniej, dawny) o uczuciach, doznaniach: kogoś owładnąć, ugłaskać, udobruchać, ułaskawić, ukrócić, ułagodzić, okiełznać, uśmierzyć, powściągnąć , zmiękczyć verb
das Einatmen Substantiv	wdychanienoun wciąganie powietrza lub wyziewów nosem lub ustami do płuc
einatmen [atmete ein; hat eingeatmet] Verb	wdychaćverb wciągać powietrze/wyziewy nosem lub ustami do płuc zrobić wdechverb

Korábban kerestél rá