spitze hollandul

Német	Holland
die Spitze [der Spitze; die Spitzen] Substantiv	kantsubstantief neussubstantief pieksubstantief puntsubstantief spitssubstantief tipsubstantief topsubstantief topjesubstantief topvandriehoeksubstantief
der Spitz [des Spitzes; die Spitze] Substantiv	keeshondm spitsm
spitzen [spitzte; hat gespitzt] Verb	puntigmakenv spitsenv
spitz [spitzer; am spitzesten] Adjektiv	puntigbijvoeglijk naamwoord spitsbijvoeglijk naamwoord
die Zigarrenspitze [der Zigarrenspitze; die Zigarrenspitzen] Substantiv	sigarenpijpjesubstantief

Korábban kerestél rá