spitz hollandul
| Német | Holland |
|---|---|
| der Spitz [des Spitzes; die Spitze] Substantiv | |
| spitz [spitzer; am spitzesten] Adjektiv | puntigbijvoeglijk naamwoord spitsbijvoeglijk naamwoord |
| der Spitzbogen [des Spitzbogens; die Spitzbogen und (besonders süddeutsch, österreichisch und schweizerisch:) die Spitzbögen] Substantiv | |
| der Spitzbube [des Spitzbuben; die Spitzbuben] Substantiv | boefm ellendelingm ploertm schavuitm schurkm smiechtm spitsboefm |
| die Spitzbüberei [der Spitzbüberei; die Spitzbübereien] Substantiv | boevenstreeksubstantief schurkenstreeksubstantief |
| die Spitze [der Spitze; die Spitzen] Substantiv | kantsubstantief neussubstantief pieksubstantief puntsubstantief spitssubstantief tipsubstantief topsubstantief topjesubstantief topvandriehoeksubstantief |
| spitzen [spitzte; hat gespitzt] Verb | |
| spitzfindig [spitzfindiger; am spitzfindigsten] Adjektiv | fijnbijvoeglijk naamwoord pienterbijvoeglijk naamwoord scherpzinnigbijvoeglijk naamwoord schranderbijvoeglijk naamwoord snuggerbijvoeglijk naamwoord spitsbijvoeglijk naamwoord spitsvondigbijvoeglijk naamwoord subtielbijvoeglijk naamwoord vernuftigbijvoeglijk naamwoord |
| die Spitzmaus [der Spitzmaus; die Spitzmäuse] Substantiv | spitsmuissubstantief |
| Bisamspitzmaus | |
| die Zigarrenspitze [der Zigarrenspitze; die Zigarrenspitzen] Substantiv | sigarenpijpjesubstantief |
