rzecz svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna o zasięgu szerszym niż dialekt i gwara; noun | adverb [~et; pl. ~]substantiv |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka; noun | dialekt [~en ~er]substantiv |
| narzecze noun język, mowa | folkspråk [~et; pl. ~]substantiv |
| narzeczona noun kobieta, która jest w stanie narzeczeństwa, jest zaręczona | fästmö [~n ~r]substantiv |
| narzeczony noun | fästman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| narzeczony mężczyzna w okresie narzeczeństwa | |
| nazywać rzeczy po imieniu | |
| nazywać rzeczy po imieniu mówić szczerze, bez ogródek | |
| niedorzeczność noun coś bez sensu, nie mające uzasadnienia | absurditet [~en ~er]substantiv |
| niedorzeczny nie do rzeczy, niemający sensu | barock [~en] grotesk [~t, ~a] |
| niedorzeczny adjective nie do rzeczy, niemający sensu | absurd [absurt ~a]adjektiv galen [galet galna]adjektiv idiotisk [~t ~a]adjektiv orimlig [~t ~a]adjektiv |
| niegrzeczny adjective | dum [~t ~ma]adjektiv |
| niegrzeczny adjective o dziecku: nieposłuszny | stygg [~t ~a]adjektiv |
| niegrzeczny adjective zachowujący się niewłaściwie, nieuprzejmy | stygg [~t ~a]adjektiv |
| nierzeczywisty adjective taki, który nie istnieje w rzeczywistości | verklighetsfrämmandeadjektiv |
| niezaprzeczalnie adjective z pewnością, w sposób nie podlegający dyskusji | obestridlig [~t ~a]adjektiv |
| niezaprzeczalny adjective taki, któremu nie można zaprzeczyć, nie budzący wątpliwości | obestridlig [~t ~a]adjektiv |
| orzeczenie (językoznawstwo, językoznawczy) część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu noun | predikat [~et; pl. ~]substantiv |
| orzeczenie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji verb | avgöra [-gjorde, -gjort, -gjord n. -gjort, pres. -gör]verb |
| orzecznik (językoznawstwo, językoznawczy) nieczasownikowa część orzeczenia imiennego; noun | attribut [~et; pl. ~]substantiv |
| orzecznik adjective | predikativ [~t, ~a]adjektiv |
| orzecznikowy (gramatyka) związany z orzecznikiem, dotyczący orzecznika | |
| podnosić poprzeczkę zwiększać poziom (jakiegoś zadania), zacząć więcej wymagać | |
| poprzeczka (sport, sportowy) belka układana na stojakach do skoków wzwyż i skoków o tyczce noun | ribba [~n ribbor]substantiv |
| poprzeczka (sport, sportowy) poprzeczna belka łącząca górne końce pionowych słupków bramki noun | ribba [~n ribbor]substantiv |
| poprzeczny adjective | tvär [~t ~a]adjektiv |
| poprzeczny adjective ułożony poziomo, prostopadle do czegoś | arg [~t ~a]adjektiv |
| porzeczka (botanika, botaniczny) Ribes, rodzaj roślin z rodziny agrestowatych; noun | vinbär [~et; pl. ~]substantiv |
| porzeczka (spożywczy) owoc porzeczki (1.1) noun | vinbär [~et; pl. ~]substantiv |
| przeczesać verb | finkamma [~de ~t]verb |
| przeczesywać verb | dragga [~de ~t]verb |
| przecznica verb ulica przecinająca prostopadle jakąś inną ulicę | blocka [~de ~t]verb |
| przeczucie noun przewidzenie w oparciu o uczucia lub intuicje, a nie w oparciu o przesłanki racjonalne | föraning [~en ~ar]substantiv |
| przeczulony adjective nadmiernie wrażliwy; przewrażliwiony | överkänslig [~t ~a]adjektiv |
| przeczuwać verb mieć przeczucie | ana [~de el. (i ett uttryck) ante, ~t]verb |
| przeczyć verb być w sprzeczności z czymś, wykluczać się z czymś | trotsa [~de ~t]verb |
