post svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| posterunek noun miejsce pełnienia straży lub służby | postering [~en ~ar]substantiv |
| posterunkowy noun policjant mający najniższy rangą stopień w policji | konstapel [~n konstaplar]substantiv |
| postkolonialny adjective związany z postkolonializmem, dotyczący postkolonializmu | postkolonial [~t ~a]adjektiv |
| postkomunistyczny (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) dotyczący postkomunizmu, okresu po upadku komunizmu w danym państwie adjective | postkommunistisk [~t ~a]adjektiv |
| postmodernista noun osoba związana z postmodernizmem, działająca w nurcie postmodernizmu; współtwórca postmodernizmu | postmodernist [~en ~er]substantiv |
| postój adjective | halt [n. ~, ~a]adjektiv |
| postój noun przerwa podczas jazdy, podróży | mellanlandning [~en ~ar]substantiv |
| postój noun wyznaczone miejsce, gdzie mogą zatrzymywać się pojazdy | hållplats [~en ~er]substantiv |
| postować (neologizm) zamieszczać post w Internecie verb | posta [~de ~t]verb |
| postprodukcja (filmologia, filmoznawstwo, filmologiczny, filmoznawczy, filmowy) etap produkcji filmu między filmowaniem, a premierą, w którym przetwarza się surowy materiał filmowy dodając efekty komputerowe, ścieżkę dźwiękową, napisy itp. | |
| postrach obiekt lub zjawisko budzące strach | |
| postrach stan ogarniającego strachu, wzbudzanego przez kontakt z czymś lub kimś nieprzyjemnym lub niosącym zagrożenie | |
| postrzegać verb widzieć coś w dany sposób, mieć na jakiś temat określone zdanie | angripa [-grep, -gripit, -gripen -gripet -gripna, pres. -griper]verb |
| postrzeleniec (potocznie, potoczny) człowiek nieobliczalny, porywczy, zbyt spontaniczny noun | vildhjärna [~n -hjärnor]substantiv |
| postrzeżenie noun | förnimmelse [~n ~r]substantiv |
| postsekularny | |
| postulat (logika, logiczny) (matematyka, matematyczny) teza, która nie wymaga udowodnienia i stanowi podstawę w dalszym wnioskowaniu; noun | axiom [~et; pl. ~]substantiv |
| postulat (oficjalnie) żądanie, wniosek, propozycja, życzenie noun | axiom [~et; pl. ~]substantiv |
| postulować verb proponować lub domagać się czegoś | postulera [~de ~t]verb |
| a posteriori (logika, logiczny) o poznaniu, teorii: wywiedzione indukcyjnie z obserwacji faktów; | |
| a posteriori (logika, logiczny) z obserwacji faktów | |
| apostata noun osoba, która porzuciła swoją religię albo jej przekonania i zasady | apostat [~en ~er]substantiv |
| apostazja (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) porzucenie jakiejś wiary religijnej; | |
| aposterioryczny (filozofia, filozoficzny) taki, który opiera, bazuje się na doświadczeniu; jest udowodniony za pomocą doświadczenia adjective | aposteriorisk [~t ~a]adjektiv |
| apostoł (przenośnie, przenośnia) ktoś, kto rozpowszechnia jakieś idee, zasady, poglądy, nauki noun | apostel [~n apostlar]substantiv |
| apostoł (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) każdy z dwunastu najbliższych uczniów Jezusa Chrystusa powołanych przez niego w celu głoszenia jego nauk; noun | apostel [~n apostlar]substantiv |
| apostołować verb wypełniać obowiązki apostoła, głosić chrześcijaństwo | evangelisera [~de ~t]verb |
| apostolski adjective dotyczący apostołów | apostolisk [~t ~a]adjektiv |
| apostrof noun znak podobny do przecinka stawiany w górnym indeksie; | apostrof [~en ~er]substantiv |
| apostrofa (językoznawstwo, językoznawczy) figura retoryczna polegająca na bezpośrednim, a czasem nagłym, zwróceniu się do słuchaczy lub nawet do nieobecnych osób noun | apostrof [~en ~er]substantiv |
| bezpostaciowy adjective nie mający, nie przyjmujący żadnej postaci | amorf [~t ~a]adjektiv |
| Dzieje Apostolskie noun | Apostlagärningarnasubstantiv |
| kompost noun produkt rozkładu substancji organicznych, najczęściej odpadów, za pomocą mikroorganizmów - bakterii i grzybów, insektów i robaków (dżdżownic) | kompost [~en ~er]substantiv |
| riposta noun szybka, cięta i trafna odpowiedź | ripost [~en ~er]substantiv |
| ropostek (medycyna, medyczny) obecność ropy w komorze przedniej oka; | |
| spostrzec verb | förnimma [förnam , förnummit, förnummen förnummet förnumna, pres. förnimmer, imper. förnim]verb |
| spostrzegać noun patrząc, zwracać uwagę na coś lub kogoś | besked [~et; pl. ~]substantiv |
| spostrzegać zdawać sobie sprawę | |
| spostrzegawczy adjective szybko i łatwo zauważający szczegóły | insiktsfull [~t ~a]adjektiv |
| spostrzeżenie noun obserwacja, uwaga na dany temat | anmärkning [~en ~ar]substantiv |
