Lengyel | Svéd |
---|---|
panowanie (rzeczownik odczasownikowy) od panować noun | regering [~en ~ar]substantiv |
panowanie noun okres władzy danego monarchy | regeringstid [~en ~er]substantiv |
panowanie noun władza | herravälde [~t]substantiv makt [~en ~er]substantiv välde [~t ~n]substantiv |
opanowanie noun spokój, panowanie nad swoimi emocjami | självbehärskning [~en]substantiv |
tracić panowanie nad sobą ulegać emocjom, bardzo się denerwować |