Lengyel-Latin szótár »
at latinul
| Lengyel | Latin |
|---|---|
| dostateczny (urzędowy) (edukacja, edukacyjny) nota szkolna za wystarczające acz nie wyróżniające się opanowanie materiału czy pokazane zdolności noun | Cnoun |
| dostateczny adjective występujący w wystarczającym stopniu | satis [undeclined]adjective |
| dostatek noun dobrobyt; bogate, wygodne życie | abundantia [abundantiae](1st) F |
| dostatnio adverb odznaczając się dostatkiem i zasobnością | commode [commodius, commodissime]adverb |
| dramatyczny (teatrologia, teatr, teatrologiczny, teatralny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) dotyczący dramatu jako utworu literackiego adjective | dramaticus [dramatica, dramaticum]adjective |
| drobnokwiatowy adjective taki, który posiada drobne kwiaty | parviflorusadjective |
| druga wojna światowa (historia, historyczny, historycznie) konflikt zbrojny w latach 1939-1945; noun | |
| dukat (historia, historyczny, historycznie) złota moneta używana w Europie od XIII do XIX w.; noun | ducatus [ducatus](4th) M |
| duplikat noun kopia | aemulornoun |
| dwunastokąt (geometria) wielokąt o dwunastu bokach noun | dodecagonumnoun |
| dyktator (historia, historyczny, historycznie) urzędnik nadzwyczajny w republice rzymskiej, któremu przyznawano czasową władzę absolutną dla zapobieżenia kryzysowi; noun | dictator [dictatoris](3rd) M |
| dyktator (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) przywódca kraju, który sprawuje wyłączną, nieograniczoną i nadzwyczajną władzę noun | dictator [dictatoris](3rd) M |
| dyktatorski (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) związany z dyktatorem lub z dyktaturą adjective | imperiōsusadjective |
| dyktatura (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) forma sprawowania absolutnej i nieograniczonej władzy przez jedną osobę lub grupę osób; noun | dictatura [dictaturae](1st) F |
| dylemat (logika, logiczny) wnioskowanie, gdzie oprócz dwóch zdań warunkowych trzecią przesłanką jest zdanie alternatywne noun | dilemma [dilemmatis](3rd) N |
| dylemat noun sytuacja wymagająca trudnego wyboru | dilemma [dilemmatis](3rd) N |
| dyniowaty adjective mający kształt dyni | cucurbitinus [cucurbitina, cucurbitinum]adjective |
| dyplomata (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oficjalny przedstawiciel państwa wobec innego państwa noun | legatus [legati](2nd) M |
| dyskalceata (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (dawniej, dawny) członek odłamu franciszkanów zapoczątkowanego w Hiszpanii noun | discalceātusnoun |
| dzbanecznik Attenborougha (botanika, botaniczny) Nepenthes attenboroughii, gatunek rośliny z rodziny dzbanecznikowatych; noun | |
| dzierlatka (ornitologia, ornitologiczny) mały ptak z rodziny skowronków, ze szczeciniastym czubem na głowie, ubarwiony na brązowo; noun | cassītanoun |
| dziesiąta noun godzina 10 przed południem | hora decimanoun |
| dziesiątka noun nazwa liczby 10 | decemnoun |
| dziesiątkować (książkowy) (historia, historyczny, historycznie) bić, zabijać, rozstrzeliwać, karać co dziesiątą osobę verb | dĕcĭmāreverb |
| dziesiątkować (książkowy) niszczyć, tępić, uśmiercać masowo verb | dĕcĭmāreverb |
| dziesiątkowy adjective związany z liczbą dziesięć, dotyczący liczby dziesięć | decimalis [decimalis, decimale]adjective |
| dziesiąty adjective od 10 | decimusadjective |
| dziesięciokąt (geometria) wielokąt o dziesięciu bokach noun | decagōnumnoun |
| dziewanna drobnokwiatowa (botanika, botaniczny) Verbascum thapsus L., gatunek roślin należący do rodziny trędownikowatych; noun | |
| dziewiąta noun godzina 9 rano lub wieczorem | hora nonanoun |
| dziewiątka noun cyfra 9 | novusnoun |
| dziewiąty adjective od 9 | nonusadjective |
| dziewięćdziesiąt | |
| dziewięćdziesiąt dziewięć | |
| dziewięćdziesiąty | |
| dziewięciokąt (geometria) wielokąt o dziewięciu bokach noun | enneagonumnoun |
| dziki lokator (potocznie, potoczny) osoba, która zajęła lokal bez zgody właściciela noun | agripeta [agripetae](1st) M |
| egzarchat (historia, historyczny, historycznie) jednostka podziału administracyjnego w cesarstwie bizantyńskim znajdująca się pod zarządem egzarchy noun | exarchatusnoun |
| egzarchat (historia, historyczny, historycznie) urząd namiestnika w cesarstwie bizantyńskim noun | exarchatusnoun |
| egzarchat (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) obszar położony poza głównym terenem działania danego Kościoła poddany władzy kanonicznej przedstawiciela patriarchy; noun | exarchatusnoun |
