łącznik latinul

Lengyel	Latin
łącznik (językoznawstwo, językoznawczy) czasownik lub morfem łączący podmiot zdania z orzecznikiem; razem z orzecznikiem tworzy orzeczenie złożone (analityczne); spójnik łączący noun	copula [copulae](1st) F noun
łącznik (językoznawstwo, językoznawczy) dywiz, najkrótszy znak pisarski stosowany przy dzieleniu lub łączeniu wyrazów noun	virgula [virgulae](1st) F noun
załącznik noun dokument uzupełniający treść innego dokumentu lub dzieła książkowego, część addendum	additamentum [additamenti](2nd) N noun

Korábban kerestél rá