habitus meaning in Polish
| Latin | Polish |
|---|---|
| habitus [habitus] noun | garnitur(odzieżownictwo) (krawiectwo) eleganckie ubranie męskie; habitnoun nawyk(psychologia, psychologiczny) nabyta skłonność do mechanicznego wykonywania jakiejś czynności, wynikająca z częstego jej wykonywania, także: sama ta czynność; obyczajnoun szata(książkowy) podniośle o ubraniu szatanoun |
| habeo [habere, habui, habitus] verb | dyrygować(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) kierować zespołem muzycznym, podczas wykonywania jakiegoś utworu miećverb mieścićverb posiadać(książkowy) o człowieku: być właścicielem czegoś o dużej wartości przeprowadzaćverb przewodzić(fizyka, fizyczny) być przewodnikiem prądu, ciepła, drgań akustycznych sprawowaćverb startowaćverb utrzymywaćverb utrzymywaćverb zawieraćverb |
| antehabeo [antehabere, antehabui, antehabitus] verb | wolećverb |
| ratihabeo [ratihabere, ratihabui, ratihabitus] verb | bierzmować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) udzielać sakramentu bierzmowania zaaprobowaćverb zawieraćverb |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »