obyczaj meaning in Latin

Polish	Latin
obyczaj noun nawyk, sposób postępowania, zachowania charakterystyczny dla danego człowieka lub zwierzęcia	habitus [habitus]noun
obyczaj noun powszechnie przyjęty, tradycyjny sposób postępowania w danych okolicznościach	cōnsuētūdōnoun
obyczaj noun zazwyczaj w liczbie mnogiej: sposób życia, zasady, którymi ktoś się kieruje	diaeta [diaetae]noun
co kraj, to obyczaj każdy kraj (region, miejscowość, rodzina, itp.) ma własną kulturę, zwyczaje	si fueris Rōmae, Rōmānō vīvitō mōre

Your history