os lengyelül
| Latin | Lengyel |
|---|---|
| os [oris] (3rd) N noun | gęba(potocznie, potoczny) osoba będąca na czyimś utrzymaniu, osoba do wykarmienia ustnik(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) część instrumentu dętego w postaci rurki trzymanej w ustach lub przykładanej do nich w celu wdmuchania powietrza; łyżka do butównoun |
| os coccygis noun | kość guziczna(anatomia, anatomiczny) końcowy odcinek kręgosłupa człowieka; |
| os frontale noun | kość czołowa(anatomia, anatomiczny) kość tworząca przednią część sklepienia czaszki; |
| os hyoideum noun | kość gnykowa(anatomia, anatomiczny) kość w obrębie szyi zawieszona poniżej żuchwy; |
| os sacrum noun | kość krzyżowa(anatomia, anatomiczny) dolny odcinek kręgosłupa powstały ze zrośnięcia pięciu kręgów krzyżowych; |
| os temporale noun | kość skroniowa(anatomia, anatomiczny) parzysta kość położona po bokach i u dołu mózgoczaszki, ochronna dla ucha; |
| os | bucca noun | usta(anatomia, anatomiczny) część ciała służąca głównie do spożywania pokarmów oraz artykulacji głosek; |
| os | ossum noun | kość(anatomia, anatomiczny) część szkieletu ludzi lub zwierząt; |
| Osaca noun | Osaka(geografia, geograficzny) miasto w Japonii leżące w południowo-zachodniej części wyspy Honsiu, w regionie Kinki; |
| oscillum [oscilli] (2nd) N noun | huśtawkanoun |
| oscillo verb | wymachiwaćverb |
| oscillo noun | swing(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) kierunek muzyki jazzowej popularny na przełomie lat 30. i 40. XX wieku; swing(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) utwór muzyczny w rytmie swinga (1.2) wahanienoun |
| oscito | hio verb | ziewaćverb |
| osculatorium | pacificale noun | pacyfikał(dawniej, dawny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) rodzaj relikwiarza lub świętego wizerunku podawany wiernym do uczczenia pocałunkiem w dawnej liturgii łacińskiej; |
| Osee noun | Ozeasz(biblijny) Księga Ozeasza; Ozeasz(rzadki, rzadko używany) imię męskie; |
| osmanicus adjective | otomański(dawniej, dawny) turecki z epoki Imperium Otomańskiego ottomański(dawniej, dawny) turecki z epoki Imperium Otomańskiego |
| osmium noun | osm(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Os i liczbie atomowej 76; |
| osmoticus adjective | osmotycznyadjective |
| osor noun | nienawistniknoun |
| osseus [ossea, osseum] adjective | kostnyadjective ościsty(ichtiologia, ichtiologiczny) o rybie: mająca dużo ości |
| ossiculum auditorium noun | kosteczka słuchowa(anatomia, anatomiczny) drobna kostka w jamie bębenkowej ucha przenosząca drgania błony bębenkowej do ucha wewnętrznego; |
| ossium compāgēs noun | skeleton(sport, sportowy) dyscyplina sportu skeleton(sport, sportowy) jednoosobowe sanki sportowe, na których zawodnik leży na brzuchu; |
| ossoblaviensis adjective | osobłoskiadjective |
| ossuārium noun | ossuariumnoun |
| Ostenda noun | Ostenda(geografia, geograficzny) miasto w północno-zachodniej Belgii, na wybrzeżu Morza Północnego, w prowincji Flandria Zachodnia; |
| ostensorium noun | monstrancja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) naczynie liturgiczne do wystawiania konsekrowanej hostii; ; (zobacz) też monstrancja w Encyklopedii staropolskiej ostensorium(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) naczynie liturgiczne do wystawiania konsekrowanej hostii |
| ostentare noun | błysknoun flesz(fotografia) lampa błyskowa aparatu fotograficznego |
| ostento [ostentare, ostentavi, ostentatus] (1st) verb | popisywaćverb |
| ostentus [ostentus] (4th) M noun | wyświetlacznoun |
| osteomalacia noun | osteomalacja(medycyna, medyczny) zwykle związana z niedoborem witaminy D choroba metaboliczna kości, której istotą jest brak wapnia w kośćcu, co powoduje zmniejszenie właściwości mechanicznych kośćca i odkształcanie kości; |
