emo lengyelül
| Latin | Lengyel |
|---|---|
| emo [emere, emi, emptus] (3rd) verb | kupowaćverb |
| emolumentum [emolumenti] (2nd) N noun | dogodnośćnoun zaletanoun |
| Aemona | Labacum | Luvigana noun | Lublana(geografia, geograficzny) miasto, stolica Słowenii; |
| affremo [affremere, -, -] (3rd) INTRANS verb | mruczećverb szumiećverb |
| anemologia noun | anemologia(meteorologia, meteorologiczny) nauka o wiatrach |
| anemometria noun | anemometria(meteorologia, meteorologiczny) pomiar kierunku i prędkości wiatru |
| Aremorica noun | Półwysep Bretoński(geografia, geograficzny) półwysep w zachodniej części Francji, od północy oblany wodami kanału La Manche, zaś od południa wodami Oceanu Atlantyckiego; |
| Armorica | Aremorica noun | Armoryka(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna na terenie starożytnej Galii, obejmująca tereny między Loarą i Sekwaną; |
| blasphemo [blasphemare, blasphemavi, blasphematus] (1st) verb | przeklinaćverb |
| Bohemoslovacia noun | Czechosłowacja(historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (geografia, geograficzny) państwo istniejące w latach 1918–1938 i 1945–1992, w Europie Środkowej; |
| caeremonia [caeremoniae] (1st) F noun | respektnoun |
| circulus vitiosus | circulus in demonstrando noun | błędne koło(logika, logiczny) błąd logiczny polegający na wyprowadzeniu wniosku z przesłanki, a następnie uzasadnieniu jej za pomocą tego wniosku; |
| commemoro [commemorare, commemoravi, commemoratus] (1st) TRANS verb | upamiętnićverb |
| Commemoratio Omnium Fidelium Defunctorum noun | Zaduszki(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim dzień poświęcony pamięci wszystkich zmarłych, przypadający na 2 listopada (po dniu Wszystkich Świętych); |
| commemorātiō noun | obchodynoun |
| cremo | urere verb | palićverb |
| Cremona noun | Cremona(geografia, geograficzny) miasto i gmina w północnych Włoszech, położone w Lombardii, na lewym brzegu Padu, stolica prowincji Cremona (1.2); |
| daemon [daemonis] (3rd) M noun | biesnoun demon(mitologia, mitologiczny) istota nadprzyrodzona występująca w wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, zajmująca pozycję pośrednią między bogami a ludźmi; o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazna człowiekowi; geniusznoun |
| daemoniacus [daemoniaca, daemoniacum] adjective | demoniczny(przenośnie, przenośnia) taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity |
| daemonium genius noun | dżin(mitologia, mitologiczny) duch w wierzeniach staroarabskich, powstały z czystego ognia albo też obłoku pary, który wpływa na losy ludzkie dżinn(mitologia arabska) według pogańskich, przedislamskich wierzeń staroarabskich: istota o nadnaturalnej potędze, powstała z ognia (lecz mogąca przyjmować dowolną postać), mająca wpływ na losy ludzi |
| daemonologia noun | demonologia(teologia, teologiczny) dział teologii zajmujący się demonami |
| democratia [democratiae] (1st) F noun | demokracja(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) ustrój polityczny, w którym źródło władzy stanowi wola większości obywateli; |
| demographia [demographiae] (1st) F noun | demografia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (edukacja, edukacyjny) nauka zajmująca się jakościowym i ilościowym badaniem stanów, struktur, ruchów i rozwoju ludności w określonych warunkach historycznych; |
| demonstro [demonstrare, demonstravi, demonstratus] (1st) TRANS verb | demonstrowaćverb demonstrowaćverb demonstrowaćverb |
| demonstratio [demonstrationis] (3rd) F noun | demonstracjanoun |
| demonstrationis noun | manifestacjanoun manifestacjanoun |
| demoror [demorari, demoratus sum] (1st) DEP verb | opóźniaćverb |
| eleemosyna | elemosina noun | elemozyna(dawniej, dawny) ofiarowanie daru człowiekowi w potrzebie jałmużna(książkowy) dobrowolne ofiarowanie czegoś komuś biedniejszemu; coś, co jest przekazane w ramach tego ofiarowania |
| eleemosynarius noun M | jałmużnik(dawniej, dawny) urzędnik rozdający jałmużnę w imieniu władcy jałmużniknoun |
| epistemologia noun F | epistemologia(filozofia, filozoficzny) dział filozofii zajmujący się relacjami między poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością; |
