ecclesia lengyelül
| Latin | Lengyel |
|---|---|
| ecclesia [ecclesiae] (1st) F noun | cerkiew(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia prawosławna; cerkiew(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wspólnota chrześcijan wyznania prawosławnego; eklezja(historia, historyczny, historycznie) zgromadzenie pełnoprawnych obywateli starożytnych Aten, którzy ukończyli 20 lat, najwyższy organ władzy decydujący o polityce zagranicznej i wewnętrznej polis; kościół(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia chrześcijańska; Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańska wspólnota religijna w danym miejscu, np. mieście, kraju; także wspólnota wszystkich wyznawców danej religii Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) religijna instytucja społeczna obejmująca wspólnotę wiernych danej religii, zwykle chrześcijańskiej, przeważnie hierarchiczna; |
| Ecclesia Catholica noun F | Kościół katolicki(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) trynitarne wyznanie chrześcijańskie, tradycji katolickiej mające system dogmatyczno-doktrynalny oparty na Biblii i tradycji, uznające siedem sakramentów, autorytet Kościoła oraz kult maryjny i świętych, na którego czele stoi papież; |
| Ecclesiastes [Ecclesiastis] (3rd) M noun | Eklezjastes(biblijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) Księga Koheleta Eklezjastes(biblijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) starożytny żydowski pisarz, autor Księgi Koheleta; Kohelet(biblijny) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) starożytny żydowski pisarz, autor Księgi Koheleta; |
| Ecclesiastes | |
| Latinitas ecclesiastica noun | łacina kościelna(językoznawstwo, językoznawczy) język łaciński używany w liturgii Kościoła |
| Patrimōnium Petrī | Status Ecclesiasticus | Status Pontificius | rrspublica Sanctī Petri noun | Państwo Kościelne(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) państwo istniejące w środkowej Italii w latach 755-1870; |
| princeps in Ecclesia noun | książę Kościoła(kościelny) (książkowy) wysoki hierarcha kościelny, zwykle kardynał, z tytułem nadanym przez papieża |
