Swedish-Polish dictionary »

is meaning in Polish

SwedishPolish
isländare

Islandczykczłowiek narodowości islandzkiej, obywatel Islandii, mieszkaniec Islandii

isländsk [~t ~a] adjektiv

islandzkiadjective
odnoszący się do Islandii lub Islandczyków

isländska [~n -ländskor] substantiv

Islandkanoun
kobieta lub dziewczyna narodowości islandzkiej, obywatelka Islandii

islandzki(językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Islandii;
noun

islandzkinoun
odnoszący się do Islandii lub Islandczyków

islänning [~en ~ar] substantiv

Islandczyknoun
człowiek narodowości islandzkiej, obywatel Islandii, mieszkaniec Islandii

ismås

mewa modrodzioba

isobar [~en ~er] substantiv

izobara(meteorologia, meteorologiczny) krzywa łącząca miejsca o jednakowym ciśnieniu atmosferycznym;
noun

isogloss

izoglosa(językoznawstwo, językoznawczy) linia na mapie wyznaczająca zasięg danej cechy językowej

isokvant

izokwanta(ekonomia, ekonomiczny) linia przedstawiająca wszystkie kombinacje dwóch czynników wytwórczych pozwalające osiągnąć dany rozmiar produkcji;

isolationism [~en] substantiv

izolacjonizm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) polityka danego państwa polegająca na ograniczeniu angażowania się w sprawy zagraniczne i skupieniu się na problemach wewnętrznych kraju;
noun

isolationistisk [~t ~a] adjektiv

izolacjonista(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zwolennik izolacjonizmu w polityce zagranicznej
adjective

izolacjonistyczny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) związany z izolacjonizmem, dotyczący izolacjonizmu
adjective

isolator [~n ~er ] substantiv

izolator(elektryczność) przedmiot z materiału nie przewodzącego prądu elektrycznego, łączący a zarazem izolujący części urządzenia będące względem siebie pod napięciem
noun

izolatornoun
materiał izolujący

isolera [~de ~t] verb

izolowaćverb
oddzielać od otoczenia, nie dopuszczać do zetknięcia

izolowaćverb
pokrywać izolacją

izolowaćverb
wydzielać z całości

uszczelniać(technologia, technika, techniczny) czynić szczelnym; powodować ścisłe przyleganie elementów czegoś poprzez wypełnienie luk
verb

isolerad [isolerat ~e] adjektiv

jednostkowyadjective
dotyczący jednego zdarzenia, wyjątkowej sytuacji

isolerband [~et; pl. ~] substantiv

taśma izolacyjna(technologia, technika, techniczny) taśma służąca do izolowania przewodów elektrycznych;
noun

isolering [~en ~ar] substantiv

izolacja(elektryczność) warstwa materiału o niskiej przewodności elektrycznej;
noun

izolacjanoun
oddzielenie od otoczenia lub uniemożliwienie kontaktu z otoczeniem

odosobnienienoun
stan odizolowania od innych

zakaźnynoun
odnoszący się do zakażeń

isomer

izomer(chemia, chemiczny) jeden z dwóch lub większej liczby związków chemicznych o tym samym składzie atomowym, różniących się połączeniami lub ułożeniem atomów;

isometrisk

izometryczny(matematyka, matematyczny) taki, który nie zmienia odległości między punktami

isomorfism

izomorfizm(matematyka, matematyczny) odwzorowanie pomiędzy dwiema przestrzeniami matematycznymi, zachowujące wszystkie relacje i funkcje

isop [~en] substantiv

hyzop lekarski(botanika, botaniczny) Hyssopus officinalis, roślina z rodziny jasnotowatych;
noun

isoterm [~en ~er] substantiv

izoterma(meteorologia, meteorologiczny) linia łącząca na mapie punkty o tej samej temperaturze;
noun

izotermicznynoun

isotop

izotop(chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) każda z odmian tego samego pierwiastka chemicznego, która ma jednakową liczbę protonów w atomach, lecz różne liczby neutronów;

israel

Izraelczykobywatel lub mieszkaniec współczesnego państwa Izrael

izraelicki(przestarzałe, przestarzały) żydowski

Israel

Izrael(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Azji, na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego, zamieszkałe w większości przez Żydów;

Izrael(podniośle) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznawcy judaizmu

Izraelimię męskie;

israelisk [~t ~a] adjektiv

izraelskiadjective
odnoszący się do państwa Izrael

israeliska [~n israeliskor] substantiv

Izraelkanoun
obywatelka Izraela

israelit [~en ~er] substantiv

Izraelita(starożytność) przedstawiciel narodu żydowskiego w epoce Starego Testamentu;
noun

123