ur w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| urolog [~en ~er] substantiv | urolog(medycyna, medyczny) lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób układu moczowo-płciowego |
| urologi [~n] substantiv | urologia(medycyna, medyczny) dział medycyny, który zajmuje się fizjologią i schorzeniami układu moczowo-płciowego; |
| uroxe [~n -oxar] substantiv | tur(zoologia, zoologiczny) Bos primigenius, wymarły gatunek ssaka z rodziny wołowatych; |
| urringning [~en ~ar] substantiv | dekoltnoun dekoltnoun |
| ursäkt [~en ~er] substantiv | pretekstnoun przebaczenienoun przeprosinynoun |
| ursäkta [~de ~t] verb | przepraszamverb tłumaczyćverb usprawiedliwiaćverb |
| ursäkta mig | pardon(potocznie, potoczny) przepraszam |
| ursäkta sig | tłumaczyćwyjaśniać, podawać powód swojego postępowania (patrz znaczenie 1.2) |
| ursäktlig [~t ~a] adjektiv | wybaczalnyadjective |
| ursinne [~t] substantiv | szałnoun |
| ursinnig [~t ~a] adjektiv | niebywałyadjective zajadłyadjective |
| urskog [~en ~ar] substantiv | pralasnoun puszczanoun starodrzew(leśnictwo) drzewostan o końcowej żywotności |
| urskulda [~de ~t] verb | tłumaczyćverb usprawiedliwiaćverb |
| urskulda sig | tłumaczyćwyjaśniać, podawać powód swojego postępowania (patrz znaczenie 1.2) |
| urskuldra | wytłumaczyćusprawiedliwić czyjeś postępowanie |
| urslaviska | prasłowiańskimartwy język, od którego wywodzą się wszystkie obecne języki słowiańskie; |
| urspårning [~en ~ar] substantiv | wykolejenie(kolejnictwo) wypadnięcie pojazdu z szyn |
| urspråk [~et; pl. ~] substantiv | prajęzyknoun |
| ursprung [~et; pl. ~] substantiv | pochodzenienoun |
| Ursula | Urszulaimię żeńskie; |
| urtavla [~n -tavlor] substantiv | cyferblatnoun |
| urtids- | pierwotnytaki, który pozostał w niezmienionej postaci |
| Uruguay substantiv | Urugwaj(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Ameryce Południowej; |
| uruguayan [~en ~er] substantiv | Urugwajczyknoun |
| uruguayansk [~t ~a] adjektiv | urugwajskiadjective |
| A-dur substantiv | A-dur(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku a (w zapisie nutowym z trzema krzyżykami); |
| abiturient [~en ~er] substantiv | abiturientnoun maturzystanoun |
| absurd [absurt ~a] adjektiv | absurdalny(potocznie, potoczny) ogromny absurdalnyadjective bezsensownyadjective |
