ur w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| ur | zegarprzyrząd przeznaczony do mierzenia i wskazywania właściwego czasu; |
| ur askan i elden | wpaść z deszczu pod rynnę(przenośnie, przenośnia) znaleźć się w sytuacji jeszcze gorszej niż poprzednia |
| ur syn, ur sinn | co z oczu, to z sercajeśli się coś (lub kogoś) nieczęsto widzi, łatwo się zapomina |
| Uralbergen | Ural(geografia, geograficzny) góry w Rosji; |
| uran [~et] substantiv | uran(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu U i liczbie atomowej 92; |
| Uranos | Uranos(mitologia grecka) bóg i uosobienie nieba; syn i mąż Gai; |
| Uranus | Uran(astronomia, astronomiczny) siódma według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego; |
| urarta [~de ~t] verb | degenerować sięverb degenerować sięverb |
| urban [~t ~a] adjektiv | miejskiadjective |
| Urban [~t ~a] adjektiv | Urbanadjective |
| urbanisering [~en] substantiv | urbanizacjanoun |
| urblekt [n. ~, ~a] adjektiv | wyblakłyadjective |
| urdu substantiv | urdu(językoznawstwo, językoznawczy) język indoeuropejski używany przez ponad 50 milionów ludzi na subkontynencie indyjskim, język urzędowy w Pakistanie; |
| urdålig [~t ~a] adjektiv | do kitu(potocznie, potoczny) beznadziejny, nienadający się do niczegoadjective lichy(potocznie, potoczny) będący w złym stanie, złej jakości, w złym gatunku |
| uremi [~n] substantiv | mocznica(medycyna, medyczny) stan zatrucia ustroju produktami przemiany materii (m.in. mocznikiem) jako przejaw zaawansowanej niewydolności nerek, powodujący wiele przykrych objawów, jak np. męczliwość, wymioty, wyniszczenie, bóle głowy, świąd, obrzęk płuc, krwawienia itd.; |
| uretär | moczowód(anatomia, anatomiczny) parzysty przewód biegnący z miedniczki nerkowej do pęcherza moczowego; |
| urgermanska [~n] substantiv | pragermańskinoun |
| Uri | Uri(geografia, geograficzny) kanton w Szwajcarii położony w środkowej części kraju; |
| urin [~en] substantiv | mocz(fizjologia, fizjologiczny) płynne resztki usuwane z organizmu zwierząt; |
| urinblåsa [~n -blåsor] substantiv | pęcherz(anatomia, anatomiczny) zbiornik moczu u kręgowców pęcherz moczowy(anatomia, anatomiczny) narząd wewnętrzny stanowiący zbiornik moczu |
| urindrivande adjektiv | moczopędnyadjective |
| urinera [~de ~t] verb | sikać(potocznie, potoczny) oddawać mocz |
| urinflaska | kaczka(medycyna, medyczny) naczynie do oddawania moczu bez wstawania z łóżka |
| urinledare [~n; pl. ~, best. pl. -ledarna] substantiv | moczowód(anatomia, anatomiczny) parzysty przewód biegnący z miedniczki nerkowej do pęcherza moczowego; |
| urinoar [~en ~er] substantiv | pisuarnoun |
| urinrör [~et; pl. ~] substantiv | cewka moczowa(anatomia, anatomiczny) zakończenie układu moczowego, przez które na zewnątrz wyprowadzany jest mocz; |
| urinvägarna | układ moczowy(anatomia, anatomiczny) zespół narządów produkujących mocz i odprowadzających go z organizmu |
| urinvånare [~n; pl. ~, best. pl. -invånarna] substantiv | aborygen(książkowy) pierwotny mieszkaniec jakiegoś obszaru lub kraju aborygeńskinoun |
| urklipp [~et; pl. ~] substantiv | schowek(informatyka, informatyczny) pamięć zarządzana przez system operacyjny, która umożliwia kopiowanie i wklejanie danych w programie albo między programami |
| urkärnare | drylownicaurządzenie do mechanicznego usuwania pestek z owoców |
| urmakare [~n; pl. ~, best. pl. -makarna] substantiv | zegarmistrz(rzemiosło, rzemieślniczy) osoba zajmująca się naprawą zegarów, zegarków; zegarmistrzyni(rzemiosło, rzemieślniczy) kobieta zajmująca się naprawą zegarów, zegarków |
| urminnes adjektiv | odwiecznyadjective |
| urna [~n urnor] substantiv | urna(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) pojemnik, do którego wyborcy wrzucają swoje głosy urnanoun |
