słownik Szwedzko-Polski »

stå w języku polskim

SzwedzkiPolski
kombinationstång [~en -tänger] substantiv

kombinerki(technologia, technika, techniczny) narzędzie ręczne, rodzaj szczypiec o uniwersalnym zastosowaniu;
noun

konståkning [~en] substantiv

łyżwiarstwo figurowe(sport, sportowy) dyscyplina sportowa polegająca na jeździe na łyżwach oraz wykonywaniu elementów choreograficznych i akrobatycznych, takich jak: skoki, piruety, podnoszenia (w jeździe w parach) itp.
noun

korståg [~et; pl. ~] substantiv

krucjata(historia, historyczny, historycznie) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyprawa wojenna podejmowana w XI–XII wieku przez chrześcijaństwo zachodnie w celu zdobycia Ziemi Świętej;
noun

krucjata(przenośnie, przenośnia) kampania prowadzona przeciwko komuś lub czemuś
noun

wyprawa krzyżowanoun

kuggstångsbana

kolej zębata(kolejnictwo) kolej mogąca pokonywać trasę o dużych nachyleniach dzięki dodatkowej szynie zębatej, na którą oddziałują zębate koła napędowe i hamujące;

kvarstå [-stod, -stått, pres. -står] verb

pozostawaćverb
być częścią czegoś; pozostałością, resztą po czymś lub kimś

lyckan står den djärve bi

śmiałym szczęście sprzyjazachęta do podjęcia ryzyka

låta förstå

sugerowaćczynić aluzję

med pomp och ståt

z pompąwystawnie

meningsmotståndare [~n; pl. ~, best. pl. -motståndarna] substantiv

przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę
noun

missförstå [-förstod, -förstått, -förstådd n. -förstått, pres. -förstår] verb

źle rozumiećverb

missförstånd [~et; pl. ~] substantiv

nieporozumienienoun
pomyłka wynikła z niewłaściwego zrozumienia słów, sytuacji

motstånd [~et; pl. ~] substantiv

buntnoun
sprzeciw, opór, protest

opór(fizyka, fizyczny) siła bierna pojawiająca się w trakcie wprawiania ciała w ruch lub spowodowana ruchem tego ciała, skierowana w stronę przeciwną od kierunku ruchu
noun

opórnoun
akt przeciwstawiania się cudzej przemocy, woli, rozkazom itp.

opórnoun
w lm przeszkody, utrudnienia

motståndare [~n; pl. ~, best. pl. -ståndarna] substantiv

adwersarz(przestarzałe, przestarzały) oponent, rywal
noun

przeciwniczkanoun

przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę
noun

przeciwniknoun
ten, kto jest czemuś przeciwny

motståndskraftig [~t ~a] adjektiv

odpornyadjective
mający wysoką odporność i wytrzymałość; silny, wytrzymały

odpornyadjective
taki, na którego dana rzecz nie ma wpływu; obojętny

nattstånden [-ståndet -ståndna] adjektiv

zwietrzałyadjective
o płynach taki, który stracił pewne właściwości lotne

När man talar om trollen så står de i farstun.

o wilku mowa a wilk tuż tuż

närstående adjektiv

krewnyadjective
człowiek mający z kimś wspólnego przodka

oemotståndlig [~t ~a] adjektiv

nieodpartyadjective
taki, któremu nie da się oprzeć

stående fot

na jednej nodze

od rękibez czekania, zaraz, natychmiast

stå [-stod, -stått, -stådd n. -stått, pres. -står] verb

przypisywaćverb
uznawać coś za przyczynę czegoś

twierdzićverb
zapewniać o czymś ((zobacz) twierdzenie)

utrzymywaćverb
popierać pogląd, powtarzać jakąś opinię

stådd

domniemanyoparty na przypuszczeniu

stående [~t ~n] substantiv

dochodzićnoun
aspekt niedokonany od: dojść

rościćnoun
zgłaszać prawa, pretensje do czegoś

twierdzenienoun
zdanie oznajmujące określające czyjeś przeświadczenie o czymś

radavstånd [~et; pl. ~] substantiv

interlinianoun
odstęp między wierszami, liniami;

leading(termin typograficzny) odległość w pionie pomiędzy sąsiednimi wierszami drukowanego tekstu;
noun

regn stå som spön i backen

lać jak z cebra(potocznie, potoczny) bardzo mocno padać, o ulewnym deszczu

samförstånd [~et; pl. ~] substantiv

zgodanoun
stan pozbawiony konfliktów czy kłótni, pojednanie

3456