stå w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| skadestånd [~et; pl. ~] substantiv | odszkodowanie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rodzaj świadczenia, które wynika z odpowiedzialności za szkodę; |
| skivstång [~en -stänger] substantiv | sztanga(sport, sportowy) ciężar podnoszony w zawodach ciężarowców; |
| sommarsolstånd [~et] substantiv | przesilenie(astronomia, astronomiczny) skrajny punkt odchylenia Słońca od równika; przesilenie letnie(astronomia, astronomiczny) przesilenie przypadające na koniec czerwca (około 24.), gdy Słońce znajduje się najbliżej bieguna północnego |
| stillestånd [~et; pl. ~] substantiv | zawieszenie broninoun |
| synkroniserad konståkning | łyżwiarstwo synchroniczne(sport, sportowy) odmiana łyżwiarstwa figurowego polegająca na jeździe na lodzie i wykonywaniu figur przez drużyny (tzw. formacje); |
| tillstå [-stod, -stått, pres. -står] verb | przyznawaćverb przyznawaćverb zgadzaćverb |
| tillstånd [~et; pl. ~] substantiv | stannoun sytuacjanoun warunek(tylko w liczbie mnogiej) sytuacja zgodanoun |
| tillståndsfunktion | funkcja stanu(fizyka, fizyczny) funkcja zależna wyłącznie od stanu układu |
| undantagstillstånd [~et; pl. ~] substantiv | stan nadzwyczajny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) szczególny reżim prawny, który służy odwróceniu lub umniejszeniu skutków szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające; |
| understå [-stod, -stått, pres. -står] verb | ważyć sięverb |
| uppstå [-stod, -stått, -stånden -ståndet -ståndna, pres. -står] verb | pojawiaćverb pojawiać sięverb powstawaćverb zmartwychwstaćverb |
| uppståndelse [~n ~r] substantiv | rezurekcja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (rzadki, rzadko używany) zmartwychwstanie Chrystusa rezurekcyjnynoun zmartwychwstanie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) powstanie z martwych, ożywienie; |
| uppståndelsen | Zmartwychwstanie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w tradycji chrześcijańskiej powrót Jezusa Chrystusa do życia po trzech dniach w grobie; |
| vintersolstånd [~et] substantiv | przesilenie(astronomia, astronomiczny) skrajny punkt odchylenia Słońca od równika; przesilenie zimowe(astronomia, astronomiczny) moment górowania Słońca w zenicie w możliwie najdalej na południe wysuniętej szerokości geograficznej półkuli północnej; |
| välstånd [~et] substantiv | dobrobytnoun pomyślnośćnoun |
| änkestånd [~et] substantiv | wdowieństwonoun |
| återstå [-stod, -stått, pres. -står] verb | pozostawaćverb |
| återstående adjektiv | pozostałyadjective |
| återuppstå [-uppstod, -uppstått, -uppstånden -uppståndet -uppståndna, pres. -uppstår] verb | zmartwychwstawaćverb |
| överstånden [-ståndet -ståndna] adjektiv | odwalonyadjective poza sobąadjective z głowyadjective |
