stå w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| framstående adjektiv | wydatnyadjective znakomityadjective znakomityadjective |
| fågelbestånd | awifauna(ornitologia, ornitologiczny) ogół gatunków ptaków zamieszkujących określony obszar geograficzny, biotop lub żyjących w określonym okresie geologicznym; |
| födelsedagstårta [~n -tårtor] substantiv | tort urodzinowynoun |
| följa minsta motståndets lag | iść po linii najmniejszego oporuwybierać najprostsze, najłatwiejsze rozwiązanie, niewymagające trudu, wysiłku |
| förestå [-stod, -stått, pres. -står] verb | być za pasemverb zawiadywaćverb |
| förestående adjektiv | nadchodzącyadjective zbliżający sięadjective |
| föreståndare [~n; pl. ~, best. pl. -ståndarna] substantiv | kierowniknoun kuratornoun nadzorcanoun |
| förstå [förstod, förstått, förstådd n. förstått, pres. förstår] verb | chodzenie(potocznie, potoczny) pozostawanie w bliskiej zażyłości emocjonalnej o podłożu seksualnym z drugą osobą, bez formalnego zobowiązania rozumienieverb rozumiećverb zobaczyćverb |
| förståelig [~t ~a] adjektiv | zrozumiałyadjective |
| förståeligt | |
| förståelse [~n ~r] substantiv | rozumienienoun zrozumienienoun zrozumienienoun |
| förstående | wyrozumiałypodchodzący ze zrozumieniem do czyjegoś niewłaściwego postępowania i skłonny wybaczać |
| förstånd [~et] substantiv | rozumnoun umysłnoun |
| förståndig [~t ~a] adjektiv | rozsądnyadjective roztropnyadjective sensowny(potocznie, potoczny) taki, który działa logicznie, rozsądnie |
| förstås adverb | jasneadverb oczywiścieadverb owszemadverb |
| förståsigpåare [~n; pl. ~, best. pl. förståsigpåarna] substantiv | konesernoun mędreknoun znawcanoun |
| hur mår du hur står det till | jak się masz…otwierający rozmowę i będący pytaniem o czyjeś samopoczucie, nastrój |
| hävstång [~en -stänger] substantiv | dźwignia(ekonomia, ekonomiczny) (bankowość, bankowy) finansowy instrument pochodny polegający na zwielokrotnieniu efektów zmian kursu instrumentu bazowego za pomocą niskiego depozytu, stanowiącego tylko część inwestowanej sumy dźwignia(ekonomia, ekonomiczny) instrument finansowy polegający na zwiększeniu zadłużenia w celu podniesienia zyskowności inwestycji; dzięki wykorzystaniu kapitału obcego, po jego spłaceniu wraz z kosztami, zwiększa się całkowity zysk, mimo pozostawienia wkładu własnego na niezmienionym poziomie dźwignia(fizyka, fizyczny) jedna z maszyn prostych, których zadaniem jest uzyskanie działania większej siły przez zastosowanie mniejszej siły; dźwignia(sport, sportowy) chwyt w sztukach walki, unieruchamiający przeciwnika przez zmuszenie jego stawów do pracy w nienaturalnych warunkach; dźwignia(technologia, technika, techniczny) przełącznik zrealizowany za pomocą dającego się przesuwać drążka |
