ju w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| inljud [~et; pl. ~] substantiv | śródgłos(językoznawstwo, językoznawczy) środkowa pozycja wyrazu lub sylaby |
| insjukna [~de ~t] verb | zachorowaćverb |
| inskjuta [-sköt, -skjutit, -skjuten -skjutet -skjutna, pres. -skjuter] verb | wtrącaćverb |
| intervju [~n ~er] substantiv | interviewnoun wywiadnoun |
| kasjub | Kaszub(etnografia, etnograficzny) przedstawiciel Słowian z północy Polski; |
| kasjubiska | kaszubski(językoznawstwo, językoznawczy) nazwa języka; kaszubskiodnoszący się do Kaszub lub Kaszubów |
| kastspjut [~et; pl. ~] substantiv | dzirytnoun |
| kattdjur [~et; pl. ~] substantiv | kot(zoologia, zoologiczny) Felis silvestris domesticus, zwierzę domowe; kotowate(systematyka) (zoologia, zoologiczny) Felidae, rodzina ssaków z rzędu drapieżnych; |
| kloakdjur [~et; pl. ~] substantiv | stekowiec(zoologia, zoologiczny) zwierzę, w którego budowie anatomicznej przewody moczowe i płciowe uchodzą do steku |
| klockan sju | siódmagodzina 7 rano lub wieczorem |
| klockljung [~en] substantiv | wrzosowate(systematyka) (botanika, botaniczny) rodzina roślin krzewinkowych, krzewiastych lub drzew z rzędu wrzosowców; |
| konjugation [~en ~er] substantiv | koniugacja(językoznawstwo, językoznawczy) odmiana czasownika przez osoby, liczbę, czas, tryb, aspekt, rodzaj; |
| konjunktion [~en ~er] substantiv | koniunkcja(astronomia, astronomiczny) ustawienie ciał niebieskich i obserwatora w jednej linii; spójnik(gramatyka) wyraz służący do łączenia wyrażeń wewnątrz zdania pojedynczego (np. w wyliczeniach) oraz zdań składowych w zdaniach złożonych; |
| konjunktiv [~en ~er] substantiv | tryb łączący(gramatyka) jeden z trybów czasownika, wyrażający m.in. życzenie, polecenie, możliwość, potrzebę lub wątpliwość; |
| få [fick, konjunktiv, finge, fått, pres. får] verb | małoverb mócverb musiećverb niewieluverb |
| få [fick, konjunktiv, finge, fått, pres. får] | otrzymywaćdostawać, być odbiorcą zdobywaćuzyskiwać, osiągać dzięki własnemu wysiłkowi |
| gå [gick, gått, gången gånget gångna, pres. går, pres. konjunktiv åld. gånge, pret. konjunktiv åld. ginge, imper. gå] verb | chodzićverb chodzićverb chodzićverb chodzićverb chodzićverb iśćverb iśćverb odejśćverb zastosować sięverb |
| varda [vart, vorden vordet vordna; sup. saknas, pres. varder, pres. konjunktiv varde] verb | stawaćverb |
| koralldjur [~et; pl. ~] substantiv | koral(biologia, biologiczny) koralowiec |
| kräldjur [~et; pl. ~] substantiv | gad(herpetologia, herpetologiczny) zwierzę z gromady Reptilia, kręgowiec zmiennocieplny oddychający wyłącznie płucami; |
| kronjuvelerna | klejnoty(eufemistycznie) męskie narządy płciowe klejnoty rodowe(eufemistycznie) męskie narządy płciowe |
| kugghjul [~et; pl. ~] substantiv | koło zębate(mechanika) koło lub walec z wystającymi zębami, element czynny przekładni zębatej oraz innych mechanizmów; |
| kungsljus [~et; pl. ~] substantiv | dziewanna(botanika, botaniczny) Verbascum L., roślina z rodziny trędownikowatych, uprawiana dla okazałych kwiatostanów; |
