gång w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| gång | chódchodzenie, (zobacz) krok chód sportowy(sport, sportowy) konkurencja lekkoatletyczna polegająca na pokonywaniu trasy chodem; razpojedyncza realizacja czynności szlak(turystyka, turystyczny) znakowana ścieżka do uprawiania turystyki pieszej, rowerowej, narciarskiej itp.; |
| gång [~en, ~ar] substantiv | dróżkanoun |
| gång på gång | ciąglecyklicznie, co i rusz |
| gångare [~n; pl. ~, best. pl. gångarna] substantiv | chodziarz(sport, sportowy) zawodnik uprawiający chód sportowy |
| gångbana [~n -banor] substantiv | chodniknoun |
| gångbro [~n ~ar] substantiv | kładkanoun kładkanoun |
| gå [gick, gått, gången gånget gångna, pres. går, pres. konjunktiv åld. gånge, pret. konjunktiv åld. ginge, imper. gå] verb | chodzićverb chodzićverb chodzićverb chodzićverb chodzićverb iśćverb iśćverb odejśćverb zastosować sięverb |
| gånger | |
| gångjärn [~et; pl. ~] substantiv | zawias(technologia, technika, techniczny) połączenie ruchome złożone z dwóch części złączonych przegubowo, do mocowania wiek, włazów, skrzydeł drzwi i okien |
| avgå [-gick, -gått, -gången -gånget -gångna, pres. -går] verb | abdykować(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zrzekać się władzy monarszej; dokonywać abdykacji odjeżdżaćverb ustępowaćverb wypływaćverb wyruszaćverb wywozićverb |
| avgång [~en ~ar] substantiv | rezygnacjanoun |
| avgångsexamen från gymnasium | matura(edukacja, edukacyjny) egzamin zdawany po ukończeniu szkoły średniej; |
| avgångsklass [~en ~er] substantiv | zaliczaćnoun |
| avgångsvederlag [~et; pl. ~] substantiv | odprawanoun |
| begå [begick, begått, begången begånget begångna, pres. begår] verb | dopuszczać sięverb popełniaćverb popełnićverb świętowaćverb |
| bortgång [~en ~ar] substantiv | konanienoun przejezdnynoun schodzićnoun skonanienoun |
