Polski | Szwedzki |
---|---|
wabić verb działać przyciągająco | hägra [~de ~t]verb locka [~de ~t]verb |
wabić o zwierzętach: nazywać się | |
wabić verb o zwierzętach: nazywać się | heta [hette, hetat, pres. heter]verb |
wąchać verb badać zapach nozdrzami | lukta [~de ~t]verb |
wachlarz (przenośnie, przenośnia) skala, rozpiętość, różnorodność noun | solfjäder [~n -fjädrar]substantiv |
wachlarz noun ręczny przyrząd do ochładzania za pomocą ruchów powietrza, rozkładany kolisto; | solfjäder [~n -fjädrar]substantiv |
wachta (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) grupa marynarzy pełniących służbę noun | vakt [~en ~er]substantiv |
wachta (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) służba pełniona przez marynarza na statku noun | vakt [~en ~er]substantiv |
wachta noun | törn [~en ~ar]substantiv |
wacik (potocznie, potoczny) kulisty bądź spłaszczony kawałek waty służący m.in. do dezynfekcji lub demakijażu noun | bomullstuss [~en ~ar]substantiv |
wada cecha obniżająca wartość przedmiotu | defekt [n. ~, ~a] fel [~et; pl. ~] |
wada noun cecha obniżająca wartość przedmiotu | brist [~en ~er]substantiv skavank [~en ~er]substantiv tillkortakommande [~t ~n]substantiv |
wadliwy mający wady, usterki, defekty, braki lub błędy | |
wadzić się noun | träta [~n, trätor]substantiv |
wafel (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) kruche ciastko złożone z kilku warstw (1.1), przełożonych określonym nadzieniem | |
wafel (spożywczy) rodzaj ciasta cienko sprasowanego, łamliwego, służącego do przekładania nadzieniem lub jako foremka na lody czy inną masę | |
Waga (astronomia, astronomiczny) (astrologia, astrologiczny) siódmy znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 23 września do 22 października; | |
Waga (astronomia, astronomiczny) zodiakalny gwiazdozbiór nieba południowego, w Polsce widoczny wiosną i latem; | |
waga (technologia, technika, techniczny) urządzenie do pomiaru ciężaru; | |
waga ciężka (sport, sportowy) najwyższa kategoria wagowa w sportach walki; noun | tungvikt [~en]substantiv |
waga rzymska noun | besman [~et; pl. ~]substantiv |
wagabunda (książkowy) człowiek lubiący się włóczyć noun | vagabond [~en ~er]substantiv |
Wagadugu (geografia, geograficzny) stolica Burkiny Faso; | |
wagarować verb opuszczać zajęcia szkolne samowolnie, bez uzasadnionej przyczyny | dika [~de ~t]verb |
wagarowicz noun | skolkare [~n; pl. ~, best. pl. skolkarna]substantiv |
wagarowiczka noun | skolkare [~n; pl. ~, best. pl. skolkarna]substantiv |
wagary noun nieuzasadniona jedno- lub wielokrotna celowa nieobecność ucznia na obowiązkowych zajęciach w szkole; | skolk [~et]substantiv |
wągier noun | finne [~n finnar]substantiv |
wąglik (medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) ostra bakteryjna choroba zakaźna, zwłaszcza bydła, owiec i koni; noun | mjältbrand [~en]substantiv |
wagon (kolejnictwo) pojazd szynowy, zazwyczaj bez własnego napędu, przeznaczony do przewozu pasażerów lub towarów; noun | godsvagn [~en ~ar]substantiv |
wagon restauracyjny (kolejnictwo) wagon pociągu dalekobieżnego o wyposażeniu właściwym dla restauracji noun | restaurangvagn [~en ~ar]substantiv |
wagon sypialny (kolejnictwo) wagon pociągu dalekobieżnego o wyposażeniu właściwym dla sypialni noun | sovvagn [~en ~ar]substantiv |
wahać nie móc podjąć jednoznacznej decyzji, zastanawiać się nad nią | |
wahać verb nie móc podjąć jednoznacznej decyzji, zastanawiać się nad nią | tveka [~de ~t]verb |
wahać się | |
wahadło noun ciało poruszające się wokół nieruchomego punktu lub poziomej osi nie przechodzącej przez środek ciężkości tego ciała | pendel [~n pendlar]substantiv |