Polski | Szwedzki |
---|---|
porządek koryncki (architektura, architektoniczny) system konstrukcyjny i kompozycyjny budowli powstały w starożytnej Grecji, będący odmianą porządku jońskiego; | |
porządkować verb | formera [~de ~t]verb |
porządkować doprowadzać do ładu | |
porządkować verb układać według określonego planu, np. w określonej kolejności | ordna [~de ~t]verb |
porządkowy noun dotyczący robienia lub zaprowadzania porządku | orden [best. ~; pl. ordnar]substantiv |
porządkowy noun znajdujący się w jakimś porządku, kolejności | orden [best. ~; pl. ordnar]substantiv |
porządnie | |
porządnie adverb bardzo, mocno, silnie | justadverb |
porządny adjective mocny, duży, intensywny | dryg [~t ~a]adjektiv |
porządny adjective uczciwy, dobry, szlachetny, prawy, czysty | ärbar [~t ~a]adjektiv |
praworządność cecha tego, co praworządne; cecha tych, którzy są praworządni; | |
praworządny (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) postępujący lub rządzony zgodnie z prawem; (także, też) świadczący o zgodności z zasadami prawa adjective | laglydig [~t ~a]adjektiv |
przejść do porządku dziennego | |
przyrząd noun narzędzie, urządzenie | redskap [~et; pl. ~]substantiv verktyg [~et; pl. ~]substantiv |
przyrządzać noun przygotowywać potrawę lub posiłek | brygd [~en ~er]substantiv |
rozporządzać verb mieć do dyspozycji; mieć na swoje usługi | kasta [~de ~t]verb |
rozporządzać verb nakazywać, jak ktoś ma działać w jakiejś sprawie | handla [~de ~t]verb |
rozporządzenie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) akt normatywny, stanowiący źródła powszechnie obowiązującego prawa, wydany na podstawie szczegółowego upoważnienia ustawowego i w celu wykonania ustawy; noun | förordning [~en ~ar]substantiv |
samorząd (administracja) samodzielne i niezależne wykonywanie pewnych funkcji o charakterze administracyjnym przez określony organizm społeczny noun | autonomi [~n ~er]substantiv |
samorządowy (administracja) związany z samorządem | |
sporządzać verb | upprätta [~de ~t]verb |
sporządzić (książkowy) wykonać, przygotować coś verb | skriva [skrev, skrivit, skriven skrivet skrivna, pres. skriver]verb upprätta [~de ~t]verb utarbeta [~de ~t]verb |
uporządkowanie (rzeczownik odczasownikowy) od uporządkować noun | inpassning [~en ~ar]substantiv |
uporządkowany adjective | ordnad [ordnat ~e]adjektiv |
uporządkowywać doprowadzać do ładu | |
uporządkowywać verb układać według określonego planu, np. w określonej kolejności | fixa [~de ~t]verb |
urząd (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zespół osób i środków potrzebnych do wykonywania zadań organu administracji publicznej; noun | myndighet [~en ~er]substantiv ämbete [~t ~n]substantiv ämbetsverk [~et; pl. ~]substantiv |
urząd budynek, w którym mieści się urząd (1.1) | byrå [~n, ~ar] |
urząd noun budynek, w którym mieści się urząd (1.1) | kontor [~et; pl. ~]substantiv |
urząd noun stanowisko, funkcja, obowiązki pełnione przez kogoś w hierarchii państwowej lub innej | ämbete [~t ~n]substantiv |
urząd celny noun | tull [~en ~ar]substantiv |
urząd pracy noun | arbetsförmedling [~en ~ar]substantiv |
urządzenie noun mechanizm służący do wykonywania określonych zadań / czynności | anordning [~en ~ar]substantiv |
urządzenie noun sprawienie, że coś zostało urządzone, uporządkowane lub zorganizowane | anordning [~en ~ar]substantiv |
urządzenie peryferyjne (informatyka, informatyczny) każde niesamodzielne urządzenie komputerowe sterowane przez jednostkę centralną i realizujące jakieś specjalne zadanie np. drukowanie, wyświetlanie obrazu, wprowadzanie danych, zapis informacji na nośnikach; adjective | perifer [~t ~a]adjektiv |