kasta w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| kasta [~de ~t] verb | porzucaćverb rozporządzaćverb rozłożyćverb rzucaćverb |
| kasta av | zrzucaćspychać coś z jakiejś wysokości; sprawić, że coś spada skądś |
| kasta bort | gniot(potocznie, potoczny) nieudana praca, dzieło rąk szmiracoś o niskiej lub żadnej wartości artystycznej, np.: utwór literacki, przedstawienie teatralne, obraz tandetarzecz źle wykonana, słabej jakości |
| kasta ett getöga | |
| kasta omkring | rozrzucaćrzucać niedbale lub chaotycznie rzeczami |
| kasta pärlor för svin | rzucać perły przed wieprzeofiarowywać, dawać komuś coś dobrego, szlachetnego, podczas gdy odbiorca nie docenia tego daru lub nie jest jego godzien |
| kasta pärlor åt svin | rzucać perły przed wieprzeofiarowywać, dawać komuś coś dobrego, szlachetnego, podczas gdy odbiorca nie docenia tego daru lub nie jest jego godzien |
| kasta upp | puścić pawia(potocznie, potoczny) (pospolicie) zwymiotować wymiotować(fizjologia, fizjologiczny) zwracać przez usta zawartość żołądka |
| kasta ut | wyrzucaćpozbywać się czegoś |
| kasta ut barnet med badvattnet | wylać dziecko z kąpielą(związek frazeologiczny) chcąc przeciwdziałać złu, niechcący zatracić także pozytywny aspekt jakiejś sprawy |
| kasta vatten | wodnynawiązujący do wody lub innych cieczy wodnyporuszający się po wodzie wodnyporuszany wodą lub inną cieczą łzawićo oczach: wydzielać nadmiernie łzy ślinićzwilżać śliną |
| kastanj [~en ~er] substantiv | kasztan(botanika, botaniczny) Castanea Mill., rodzaj krzewów lub drzew z rodziny bukowatych; kasztan(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) owoc (orzech) kasztana (1.1) kasztannoun kasztan jadalnynoun |
| kastanje | kasztannasienie kasztanowca |
| kastanjefärgad [-färgat ~e] adjektiv | kasztanowyadjective |
| kastare [~n; pl. ~, best. pl. kastarna] substantiv | kręglarz(sport, sportowy) gracz w kręgle miotacz(sport, sportowy) zawodnik drużyny baseballa będący na pozycji, z której rzuca piłkę |
| avkasta [~de ~t] verb | owocowaćverb wstawiaćverb |
| bortkastad [-kastat ~e] adjektiv | wycieńczonyadjective |
| eldkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | miotacz(wojskowość, wojskowy) broń, która wyrzuca coś na większy dystans, np. granaty, ogień, kamienie lub miny miotacz ognianoun |
| granatkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | granatnik(wojskowość, wojskowy) broń palna mająca długą lufę, służąca do wystrzeliwania granatów; |
| hästkastanj [~en ~er] substantiv | kasztanowiec(dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) Aesculus L., drzewo lub krzew o dużych, dłoniastych liściach i kolczastych owocach zawierających duże, brązowe nasiona; |
| kullkasta [~de ~t] verb | unicestwiaćverb |
| man skall inte kasta sten i glashus | przyganiał kocioł garnkowi, a sam smolinie powinno się pouczać innych ani wytykać im błędów, jeśli samemu nie jest się bez wad |
| släggkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | młociarz(sport, sportowy) zawodnik rzucający młotem |
| smutskasta [~de ~t] verb | dać w łapęverb |
