raz w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| wyobrażać tworzyć obraz czegoś nieznanego w swojej wyobraźni, umyśle (zwykle przez porównanie z czymś znanym) | |
| wyobrażać verb tworzyć sobą jakiś obraz, symbol | återge [-gav, -gett el. -givit, -given -givet -givna, pres. -ger]verb avbilda [~de ~t]verb föreställa [-ställde -ställt]verb framställa [-ställde -ställt]verb |
| wyobrażać sobie verb | föreställa [-ställde -ställt]verb |
| wyobrażalny adjective możliwy do wyobrażenia sobie; dający się zrozumieć, pojąć | tänkbar [~t ~a]adjektiv |
| wyobrażenie noun domniemany obraz czegoś, pogląd na jakiś temat | åsikt [~en ~er]substantiv föreställning [~en ~ar]substantiv mening [~en ~ar]substantiv uppfattning [~en ~ar]substantiv |
| wyobrażenie noun obraz, podobizna, wizualne przedstawienie czegoś | bild [~en ~er]substantiv framställning [~en ~ar]substantiv |
| wyobrażenie noun obraz czegoś (przedmiotu, osoby, przebieg sytuacji) stworzony w świadomości na podstawie spostrzeżeń | aning [~en ~ar]substantiv åskådning [~en ~ar]substantiv föreställning [~en ~ar]substantiv uppfattning [~en ~ar]substantiv |
| wyobraźnia noun zdolność przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń; | fantasi [~n ~er]substantiv |
| wyraz (językoznawstwo, językoznawczy) symbol fonetyczny (ciąg głosek) lub graficzny (znak lub ciąg znaków), niosący określone znaczenie bądź pełniący funkcję składniową; noun | ord [~et; pl. ~]substantiv |
| wyraz (matematyka, matematyczny) składnik równania, funkcji, ciągu liczbowego itp. | |
| wyraz noun | betygelse [~n ~r]substantiv |
| wyraz noun przejaw stanu emocjonalnego człowieka, mający odzwierciedlenie w mimice lub rysach twarzy | uttryck [~et; pl. ~]substantiv |
| wyraz noun wymowa / odbicie / uzewnętrznienie, przejaw | uttryck [~et; pl. ~]substantiv |
| wyraz twarzy noun emocje ukazujące się na czyjeś twarzy nadające jej dany wygląd | ansiktsuttryck [~et; pl. ~]substantiv |
| wyrażać formułować wyrażenie, wypowiadać się, mówić na jakiś temat | |
| wyrażać verb opisywać ustnie lub pisemnie, dawać informację o czymś lub kimś; być wyrazem czegoś | framföra [-förde, -fört, pres. -för]verb uttala [~de ~t]verb uttrycka [-tryckte -tryckt]verb yttra [~de ~t]verb |
| wyrażać verb przedstawiać, określać coś za pomocą znaków umownych | föreställa [-ställde -ställt]verb uttrycka [-tryckte -tryckt]verb |
| wyrażać uzewnętrzniać, okazywać uczucia jakimkolwiek sposobem | visa [~n, visor] |
| wyrażać verb uzewnętrzniać, okazywać uczucia jakimkolwiek sposobem | uttrycka [-tryckte -tryckt]verb |
| wyrażenie (językoznawstwo, językoznawczy) zespół wyrazów mających ze sobą związek składniowy noun | uttryck [~et; pl. ~]substantiv |
| wyrażenie zgody na coś noun | acceptans [~en ~er]substantiv |
| wyrazić noun | fälla [~n, fällor]substantiv |
| wyrazić zgodę verb | acceptera [~de ~t]verb |
| wyrazistość noun cecha tego, co wyraziste, wyraźne | klarhet [~en ~er]substantiv |
