ord w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| ord [~et; pl. ~] substantiv | słowo(językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniona fonetycznie lub graficznie część wypowiedzi składająca się z jednego lub więcej morfemów, wyrażająca pewną niezmienną treść w danym języku; słowonoun wyraz(językoznawstwo, językoznawczy) symbol fonetyczny (ciąg głosek) lub graficzny (znak lub ciąg znaków), niosący określone znaczenie bądź pełniący funkcję składniową; |
| ordagrant | |
| ordblindhet [~en] substantiv | dysleksja(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) (edukacja, edukacyjny) specyficzne trudności w nauce czytania i pisania; |
| ordbok [~en -böcker] substantiv | słowniknoun słowniknoun |
| ordbok för främmande ord | słownik wyrazów obcych(językoznawstwo, językoznawczy) zbiór słów jakiegoś języka pochodzących z innych języków |
| orden [best. ~; pl. ordnar] substantiv | ordernoun porządkowynoun porządkowynoun zakon(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) organizacja religijna osób duchownych lub świeckich związanych ślubami, działająca według ścisłych reguł, realizująca określone przez Kościół cele religijne, gospodarcze, polityczne lub militarne; |
| order [~n; pl. ~ el. ordrar] substantiv | rozkaznoun zamówienienoun |
| ordfamilj | rodzina wyrazów(językoznawstwo, językoznawczy) grupa wyrazów zawierających ten sam rdzeń; |
| ordförande [~n; pl. ~, best. pl. ~na] substantiv | prezesnoun przewodniczącanoun przewodniczącynoun |
| ordförråd [~et; pl. ~] substantiv | słowniknoun |
| ordinaltal | liczba porządkowa(matematyka, matematyczny) zwykle w lm: zbiór dobrze uporządkowany, będący kanonicznym reprezentantem pewnej klasy izomorficzności dobrych porządków liczba porządkowa(oficjalnie) liczba naturalna, używana do określenia pozycji w pewnej kolejności |
| ordination [~en ~er] substantiv | święcenia(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) sakrament w niektórych kościołach chrześcijańskich, dający władzę uświęcania, tj. udzielania innych sakramentów; |
| ordinera [~de ~t] verb | ordynować(medycyna, medyczny) przepisywać leki, kurację (i tym podobne, i temu podobne) ordynowaćverb przepisywaćverb |
| ordinär [~t ~a] adjektiv | pospolityadjective pospolityadjective |
| ordklass [~en ~er] substantiv | część mowy(gramatyka) kategoria gramatyczna, grupująca wyrazy ze względu na ich sposób odmiany, funkcje w zdaniu lub znaczenie; |
| ordknapp [~t ~a] adjektiv | małomównyadjective |
| ordlek [~en ~ar] substantiv | gra słównoun paronomazja(językoznawstwo, językoznawczy) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) zestawienie wyrazów podobnie brzmiących o różnych znaczeniach; |
| ordlista [~n -listor] substantiv | glosariusznoun słowniknoun |
| ordlös [~t ~a] adjektiv | bezsłownyadjective |
| ordna [~de ~t] verb | porządkowaćverb sortowaćverb sortowaćverb załatwiaćverb |
| ordnad [ordnat ~e] adjektiv | uporządkowanyadjective |
| ordning [~en ~ar] substantiv | odznakanoun |
