ty w języku niemieckim
| Polski | Niemiecki |
|---|---|
| tytan (chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Ti i liczbie atomowej 22; noun | das Titan [des Titans, des Titanen; —, die Titanen]Substantiv |
| tytan (mitologia grecka) każdy z olbrzymów, synów Uranosa i Gai, braci tytanid; (także, też) ich potomkowie; noun | das Titan [des Titans, des Titanen; —, die Titanen]Substantiv |
| tytaniczny adjective | titanisch [titanischer; am titanischsten]Adjektiv |
| tytanit (mineralogia, mineralogiczny) minerał z grupy krzemianów; noun | Titanit | SphenSubstantiv |
| tytanomachia (mitologia grecka) walka tytanów z bogami olimpijskimi; noun | TitanomachieSubstantiv |
| tytoń (botanika, botaniczny) Nicotiana, roślina zawierająca nikotynę; noun | Tabakpflanze | TabakSubstantiv |
| tytoń noun suszone liście tytoniu (1.1); | Tabak | TabakpflanzeSubstantiv |
| tytoniówka (potocznie, potoczny) przemysł tytoniowy noun | die Tabakindustrie [der Tabakindustrie; —]Substantiv |
| tytoniowy adjective dotyczący tytoniu (rośliny) | der Tabak [des Tabaks; die Tabake]Adjektiv |
| tytoniowy adjective dotyczący tytoniu (używki) | der Tabak [des Tabaks; die Tabake]Adjektiv |
| tytuł noun napis, nagłówek, nazwa dzieła (filmu, sztuki teatralnej, utworu muzycznego, literackiego) lub jego rozdziałów; | der Titel [des Titels; die Titel]Substantiv |
| tytuł noun zdobyta godność, stopień naukowy, służbowy, także zajmowane stanowisko, pełniona funkcja | der Titel [des Titels; die Titel]Substantiv |
| tytuł doktora noun | der Doktortitel [des Doktortitels; die Doktortitel]Substantiv |
| tytuł szlachecki phrase | der Adelstitel [des Adelstitels; die Adelstitel]Phrase |
| tytularny adjective posiadający prawo do używania danego tytułu, ale bez pełnienia funkcji związanej z tym tytułem | Titular-Adjektiv |
| tytułować verb nadawać czemuś tytuł, nazwę | titulieren [titulierte; hat tituliert]Verb |
| Tytus noun imię męskie; | TitusSubstantiv |
| abatysa noun | die Äbtissin [der Äbtissin; die Äbtissinnen]Substantiv |
| abdominoplastyka (medycyna, medyczny) chirurgiczny zabieg kosmetyczny poprawiający wygląd brzucha poprzez skrócenie mięśni oraz usunięcie nadmiaru tłuszczu i skóry; noun | Abdominoplastik | BauchdeckenstraffungSubstantiv |
| aberracja optyczna noun | die Aberration [der Aberration; die Aberrationen]Substantiv |
| abietyna (chemia, chemiczny) substancja żywiczna otrzymywana z drzew iglastych głównie z jodły noun | AbietinSubstantiv |
| abietynowy (chemia, chemiczny) odnoszący się do abietyny, związany z abietyną adjective | Abietin-Adjektiv |
| abiotyczny adjective nieożywiony | abiotischAdjektiv |
| ablatyw (gramatyka) przypadek gramatyczny wyrażający odchodzenie i oddzielanie się od czegoś, a w łacinie spełniający także inne role, m.in. narzędnika i miejscownika; noun | Ablativ | WoherfallSubstantiv |
| ablatywny (gramatyka) związany z przypadekiem gramatycznym ablatywem adjective | ablativisch | AblativAdjektiv |
| abolicjonistyczny adjective związany z abolicjonizmem, dotyczący abolicjonizmu lub abolicjonistów | abolitionistischAdjektiv |
| absolutysta noun | der Absolutist [des Absolutisten; die Absolutisten]Substantiv |
| absolutystyczny (filozofia, filozoficzny) nacechowany absolutyzmem (doktryną filozoficzną) adjective | absolutistischAdjektiv |
| absolutystyczny (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oparty na zasadach absolutyzmu (ustroju państwowego) adjective | absolut | absolutistischAdjektiv |
| absolutyzacja noun traktowanie czegoś jako rzeczy absolutnej, niezmiennej, stałej, bezwzględnej | VerabsolutierungSubstantiv |
| absolutyzm (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) monarchia nieograniczona; noun | der Absolutismus [des Absolutismus]Substantiv |
| absolutyzm oświecony (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) ostatnia faza absolutyzmu; noun | aufgeklärter AbsolutismusSubstantiv |
| absolutyzować phrase | verabsolutieren [verabsolutierte; hat verabsolutiert]Phrase |
| abstrakcjonistyczny (sztuka) związany z abstrakcjonizmem adjective | abstrakt | abstraktionistischAdjektiv |
| abstynencja (medycyna, medyczny) powstrzymywanie się głównie przed piciem alkoholu; w szerszym znaczeniu także od wszelkich używek, seksu itp.; noun | die Abstinenz [der Abstinenz; —]Substantiv |
| abstynencki adjective związany z abstynentami | |
| abstynencyjny adjective związany z powstrzymywaniem się od używki | die Abhebung [der Abhebung; die Abhebungen]Adjektiv |
| abstynent noun osoba nie pijąca napojów alkoholowych | |
| abstynent alkoholowy | |
| abstynentka |
