titan w języku polskim

Niemiecki	Polski
das Titan [des Titans, des Titanen; —, die Titanen] Substantiv	Tytan(astronomia, astronomiczny) jeden z księżyców Saturna; noun tytan(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Ti i liczbie atomowej 22; noun tytan(mitologia grecka) każdy z olbrzymów, synów Uranosa i Gai, braci tytanid; (także, też) ich potomkowie; noun
titanisch [titanischer; am titanischsten] Adjektiv	tytanicznyadjective
Titanit \| Sphen Substantiv	tytanit(mineralogia, mineralogiczny) minerał z grupy krzemianów; noun
Titanomachie Substantiv	tytanomachia(mitologia grecka) walka tytanów z bogami olimpijskimi; noun

Historia wyszukiwania